Doorgaan naar hoofdcontent

Kleinste liefje van mn leven

Allerliefste Glenn

Wat lijken de dagen hier alweer gewoon te worden! We staan op, komen bij jou en gaan weer naar 'huis', eten wat en we gaan weer slapen. Maar vandaag is alles anders.

Mama zit hier op het grote bed in dat zelfde huis met katachtige ogen te kijken hoe verwoed papa aan het stofzuigen is. Hoe de tassen in de hoek gestapeld staan. Lief mannetje, morgen mag jij een soort van naar huis! Uitzieken in het Deventer Ziekenhuis. Daar waar het allemaal begon. Mama kan het nog steeds niet geloven en is er bijna van overtuigd dat ze het hier gaat missen. Je moeder is af en toe de weg kwijt en heeft ze vaak niet op een rijtje en heeft een aantal steekjes los. Opnieuw krab ik mezelf weer op mijn hoofd en vraag ik me af of het wel echt is.

Tijdens het gesprek met de dokter hebben pap en mam ons gevoel zo goed mogelijk verwoord. Natuurlijk staat jouwn gezondheid op nummer een voor ons. We vroegen ons gewoon af wat de meerwaarde nog zou zijn van jou verblijf in het UMCG. Mama en papa hebben erg last van heimwee en vonden dat jij ook voor het vervolg goed af zou zijn in Deventer. De lieve dokters hier en zowel in het andere ziekenhuis hebben hier gehoor aan gegeven. Met dit als gevolg. Wat een lichtpunt! Wat ben ik ongelooflijk dankbaar. Het is datgene wat voor mij het leven weer wat aangenamer maakt. Het gevoel van een klein beetje controle is zolang weggeweest!

Lieverd, toen ik naar jou keek vanmiddag mocht ik opnieuw ervaren hoe gezegend ik ben met zo'n lief en mooie vent zoals jij. Wat hou ik toch ontzettend veel van jou!

Liefs
Je Mama

Reacties

  1. Unknown27 mei 2014 om 14:19

    Met ons drieen slaan we er ons wel doorheen!! Hoe lastig het soms ook nog zal worden.belangrijkste is dat wij elkaar begrijpen en dat we doen zoals wij met zijn drien happy bij voelen!!papa houdt verschrikkelijk veel van jullie !!! Liefs je mannetje en pappavan jullie !!! Liefs je mannetje en pappa

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ankie snel27 mei 2014 om 16:02

    Wat een ongelovelijk mooi bericht een stap naar een nieuw begin

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Unknown28 mei 2014 om 01:25

    Weer eens stap in de goede richting. Fijn om hem weer wat dichter bij jullie te kunnen hebben. Hoop dat hij zeer spoedig weer mee naar huis mag. Maar eerst zorgen dat jullie kleine man, weer helemaal opgeknapt is. Hij heeft gevochten en hij heeft het tot nu toe gewonnen, dus dit laatste beetje gaat hem zeker lukken.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you
1 reactie
Meer lezen

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!
4 reacties
Meer lezen

Hier en nu

Liefste Glenn Mama zit in de stoel wat te staren naar dat scherm met alle nummertjes en curvers. Doodeng eigenlijk. Weer een nieuwe stap om het vertrouwen terug te krijgen. Al ga ik er vanuit dat die dokters heus wel weten wat ze doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan dat ik het voel. Want lief ventje, vanaf vandaag ga jij zonder extra zuurstof door het leven. En dan te bedenken dat je pas vier weken geleden die verschrikkelijke operatie onderging. En nog geen week later de volgende. Het lijkt allemaal alweer zo ver weg. Wat ben jij een kanjer! Wat een veerkracht en wat maakt mij dat ontzettend trots dat je hier allemaal door heen bent gekomen. Al durf ik niet zover vooruit te kijken, het zijn dit soort lichtpuntjes waar mama weer hoop uit kan putten. Daarom leef ik bij de dag. Zoveel mogelijk in het hier en nu... Met mama gaat het op en af. Zolang ze er niet over hoeft te praten gaat het redelijk. Voor nu is dat goed. Het vervolg ligt voor mijn gevoel nog te ver buiten handberei
Een reactie posten
Meer lezen