Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

1. Ik ben blij dat de hitte weg is. Er kwam vrij weinig uit m'n handen. Het zweet brak me op de meest ongelegen momenten volledig uit. Plus dat zweet in je ogen ook gewoon pijn doet. Absoluut niet grappig. Zo vond ik het een goed idee om met 30 graden door de stad te lopen met de hele familie. Dolletjes.  2. Vorige week werd ik door een herinnering terug in de tijd gebracht. Ik had er zelf niet eens bij stil gestaan dat het auto-ongeluk zich precies 5 jaar geleden had afgespeeld. Een aantal bizarre paar seconden die mijn toch al kwetsbare ik op zijn grondvesten deed schudden. Hoe toevallig het was dat ik daar reed. En hoe wonderlijk dat we er vrij weinig -behalve een trauma- aan overhielden. Een pagina in het boek van mijn leven. Soms is het stom dat je het maar gewoon gebeurd en t alles opnieuw op z'n kop zet. Als het aan mij had gelegen was het gewoon niet gebeurd. Soms dacht ik dat het aan mij lag, want hoeveel klappen kan het leven je geven? Het waren er veel. En hard. Maar

1. Ik begin niet meer aan Duits praten. Lezen kan ik wel en schrijven lukt me ook re-de-lijk. Ik werd lief toegelachen toen ik het probeerde. "Ach, heb je weer zo'n schattige Nederlander" :') en dus gaf ik het op.  2. Gelukkig hoeft dat ook niet meer want, we zijn weer thuis. Thuiskomen is bijzonder want ik ben er nog altijd druk mee. M'n bed ligt wel weer fijn. Al sta ik iedere ochtend voor dag en dauw ernaast. Niet omdat het moet maar omdat ik gewoon niet langer slaap. Voordeel is wel dat ik opsta voordat m'n luidkeelse kinderen me wakker maken en ik daarom in alle rust van m'n ontbijt kan genieten. 3. M'n huis was weer ontzettend groot toen we er weer waren. Het verschil met vorige vakanties is dat het nu eigenlijk net zo schoon was als toen we gingen. Zonder huisdieren blijkt je huis niet zo vies te worden. Behalve een gek geurtje dan. Heerlijk muf.  4. We vielen van het een in het ander want de vakantie voor de (nog even) peuter is voorbij. Ze mag

1. In gedachten stierf ik al bij de gedachte van het lange stuk rijden naar onze vakantie. Vier-en-half uur zou het duren met een beetje geluk. Sinds het ongeluk is het ikdraaimnhandnietomvoorlangeafstanden - gevoel eraf. Ik vind het wel vervelend vanwege de voorpret die je dan geen voorpret kunt noemen. "Denk er niet aan" hoor ik mezelf soms denken en anderen zeggen. Nee, dat is fijn opbeurend. Wees maar gewoon lief voor mezelf. En vraag maar om vertrouwen. Ontspan. Wie weet ga ik dan toch dood onderweg, maar dan heb je je in ieder geval niet tegen laten houden door je angsten.  2. En zo gebeurde het dat we na vierenhalf uur rijden arriveerden op onze bestemming. Levend en wel :) Mocht het dramatisch klinken, dan komt het omdat ik het zelf was die ons er heen reed. Zo goed als Angstloos. En ik was trots.  3. We hadden een heerlijk huisje. Met de nadruk op hadden. Sinds het moment dat we het betraden, stikte het van de wespen. Deze bleken hun intrek te hebben genomen in de ga

1. Sinds het 'maak de hele dag ruzie met je broer/zus' een beetje is overgewaaid dient er zich een nieuw fenomeen aan. Namelijk die van 'sorry, mijn welgemeende excuses dat ik überhaupt besta'. Sinds de dochter ontdekt heeft dat draaien met haar ogen een effect op mij heeft, doet ze dat, zeker niet perongeluk, een paar keer per dag. Er komt nog net geen 'duuhh' dat mondje uitrollen met een draaiende hand erbij. Of wacht, toch een soort van wel. Ze legt gewoon haar hand op mijn mond. Ze kwam er pas achter dat ik dan ook mn tong over die hand laat gaan waar we dan smakelijk samen om lachen. 2. Waarom duurt het tvprogram 'Zomergasten' zolang? Ik doe er op deze manier 5 dagen over om 1 aflevering te kijken. 'Mama? Mamaaaaa!' Word ik vaak onderbroken en dat ongeveer keer 100. Ze doen dan wel vaak de mededeling dat ze me lief vinden. Oke, vooruit. Dat is dan wel een smeltmoment x100.   3. De man was jarig en trakteerde op een spiksplinter nieuwe autora