Lieve lieve Glenn,
Vanmorgen liep mama samen met papa vanaf het huis naar jou in het ziekenhuis. Een hele fijne wandeling. Er was geen kip te zien en er was nog zo'n lekker ochtendbriesje. Eenmaal bij jou was er ook geen kip. Op die paar kleine buren na.
Heerlijk die rust. Zo druk het gister in mijn hoofd was, waardoor ik bijna alleen kon huilen, zo kalm ben ik vandaag. We kunnen jou weer zelf voeden! Lieverd, als het gaat om dit soort dingen, zijn twee weken veel te lang! Eigenlijk is een dag niet geknuffeld, een dag niet geleefd..
Vandaag is de sonde uit je lijf gehaald. Nog maar een paar stapjes verwijderd van het einde, waarvan we nog niet weten wat het einde is.
Van het leven nu kan ik niks van op aan. Ik zou graag veel dingen uitgestippeld willen zien en ongeveer precies weten wanneer bepaalde dingen gebeuren. Wat een ongelooflijk gevecht met dit lot! Wat een tranen, wat een boosheid, wat een verschrikking om hier doorheen te moeten. Met iedere vezel in mijn lijf heb ik mogen ervaren hoe het is om je over te moeten geven aan het grote onbekende. Ooit zal dit een plekje krijgen. Ik ben ontzettend dankbaar voor jouwn leven lieve Pluis! Ben blij jouw mama te mogen zijn!
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten