Ik ruim mn huis op. Al het overbodige moet eruit. Voor mij nutteloze dingen. Dingen waar ik niet meer blij van word. Kasten worden geleegd. Nagekeken. Even met een doek erdoor. De ruimte die ik ervan krijg is groot. Het maakt dat ik in een keer het hele huis wil doen. Tot ik me bedenk dat ik ook nog 2 kinderen heb die af en toe iets te eten of te drinken willen. En dan ben ik bij dat ene keukenkastje. Ik vraag me af of t die ene is die mn zus voor ons kocht. Aangezien ikzelf daar amper toe in staat was. Die ene die op de wasbak van 'onze' badkamer stond. Die Vier jaar en 7 maanden geleden. Onze tijd in Groningen. Waar we mochten verblijven in het Ronald mcDonaldhuis. Omdat mijn nieuwsgierigheid het won, waste ik mn handen ermee. En daar was ik dan ook weer even. Terug in de tijd. Bijzonder is dat wel. Hoe dat werkt. Zo ongelukkig voelde het niet. Eén geur en je bent weer op een plek die inmiddels ver van mij af staat maar toch nog iedere dag meedraagt. In mn hart in mn ho
Pluis, zoals ik mijn bijzondere oudste noemde, met zijn schattige pluizige haartjes van toen hij nog een baby was. Later kwam er een dochter bij, met dezelfde pluizige haartjes :)