Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

Lieve Pluis Vandaag weet mama weer wat 'mooi weer' inhoudt en zit dan ook lekker op een stoel te genieten van de warmte. Al gaat het niet echt 'je van het' want mn ziel zit ergens onder m'n arm verborgen. Het kost tijd om alles wat er de afgelopen weken gebeurd is achter me laten. Tijd die ik eigenlijk aan leukere dingen wil besteden. Weet maar al te goed hoe t werkt. Ik moet er doorheen. Het klinkt zo verstandig dat ik er bijna groen van zie. Soms pak ik een tijdschrift, ga ik naar een winkel of luister ik een muziekje. Zodra het weer stil is, begint de sneltrein weer te rijden en vraag ik me af of het ooit nog goedkomt. Mijn geweten zegt dat het natuurlijk goedkomt, maar zover ben ik nog lang niet. Dus geweten, hou asjeblieft je mond. Inmiddels heb ik mijn buik vol aan die teksten dat ik gelukkig moet zijn, blij en dat het leven fantastisch is. Positief denken is al net zo vermoeiend... Ik hou het maar gewoon op me voelen zoals ik me voel. Wat een lieve zuste

Lieve Glenn Lekker mannetje van me. Het is een bijzonder weekend! We zijn voor het eerst op elkaar aangewezen. Je pap is 'n eind van huis. Terug naar Groningen. Dit keer voor zijn hobby. De autocross. Een hobby die mama nooit begrepen heeft. Het geeft niet. Papa zonder hobby..kan me er geen voorstelling van maken! Want liefje, al vindt je mam het niks, we zijn niet allemaal hetzelfde. En zeker je pap en mam niet :) Je ligt weer lekker bij me. Wat een rust hier in het ziekenhuis en wat doe jij het daar goed op! Langzaam zal de zuurstof afgebouwd worden. De dokter zei dat zij zullen aangeven wanneer jij er aan toe bent om naar huis te gaan, maar pap en mam mogen ook aangeven wanneer wij genoeg geaard zijn en toe zijn aan jouwn thuiskomst! Wat een feestje zullen we daarvan maken lieve Pluis♥ Dat thuis zijn is ook wat. Mama loopt opnieuw rond als een kip zonder kop. Ze is alles kwijt al weet ze heus waar alles staat. Maar hoe heerlijk is het dat ik weer in mijn eigen bed lig, onder

Lieve Glenn Wat ben jij weer een grote bikkel geweest. Er waren wel drie grote stoere mannen om jou op te halen met de ambulance. Je lag heerlijk te slapen. En nog steeds ben je er moe van. Slaap maar lekker lieverd. Daar knap je van op! Zitten we weer in het ziekenhuis met dat grote groene weiland eromheen, waar het 3 weken en 1 dag allemaal begon. Bij mama lopen de waterlanders alweer over haar wangen. Het gevoel van toen komt weer helemaal terug. Een aantal bekende gezichten..de kinderarts in opleiding die er in de nacht was, de verpleegkundige die ons uitzwaaide naar Groningen. Ook het beeld hoe jij in de couveuse ging om naar 't UMCG te gaan, staat in mijn geheugen gegrift. Maar wat zijn we blij dat jij hier bent! Een kamertje alleen en de verpleegkundigen die jou extra goed in de gaten kunnen houden! En mama die haar tranen kan laten gaan, wat zeker nog vaker zal gebeuren. Lieverd, je pap en mams zijn door alle ervaringen getraumatiseerd, zoals de maatschappelijk werker al

Allerliefste Glenn Wat lijken de dagen hier alweer gewoon te worden! We staan op, komen bij jou en gaan weer naar 'huis', eten wat en we gaan weer slapen. Maar vandaag is alles anders. Mama zit hier op het grote bed in dat zelfde huis met katachtige ogen te kijken hoe verwoed papa aan het stofzuigen is. Hoe de tassen in de hoek gestapeld staan. Lief mannetje, morgen mag jij een soort van naar huis! Uitzieken in het Deventer Ziekenhuis. Daar waar het allemaal begon. Mama kan het nog steeds niet geloven en is er bijna van overtuigd dat ze het hier gaat missen. Je moeder is af en toe de weg kwijt en heeft ze vaak niet op een rijtje en heeft een aantal steekjes los. Opnieuw krab ik mezelf weer op mijn hoofd en vraag ik me af of het wel echt is. Tijdens het gesprek met de dokter hebben pap en mam ons gevoel zo goed mogelijk verwoord. Natuurlijk staat jouwn gezondheid op nummer een voor ons. We vroegen ons gewoon af wat de meerwaarde nog zou zijn van jou verblijf in het UMCG. Mama

Lieve Glenn Dat was wel een beetje spannend vandaag, de beoordeling van de dokter. Helaas is het nog niet zover dat je weer naar huis mag. Je mams vindt het jammer, maar beseft zich heel goed dat de dokter geen half werk wil leveren, omdat je heel ziek bent geweest. Voor nu zijn de kleine stappen voor mij voldoende. Bij mama dringt het steeds meer door hoe ziek jij was en als we later waren geweest dit heel anders was afgelopen. Het is iets dat steeds door mijn hoofd spookt. Bijzonder hoe dat werkt. Die maandagavond om half 12 's avonds. Precies 3 weken geleden. Die keer dat ik met jou voor de zekerheid naar de huisartsenpost ging, omdat mama het niet vertrouwde. Nog geen dag later waren we hier en begon het allemaal...Het circus zonder clowns en het pretpark zonder pret...mama krijgt het er erg benauwd van en heb ik het gevoel dat mijn keel wordt dichtgeknepen. Gelukkig kan ik genieten van de kleine dingen die door dit alles heel groot zijn geworden. Zoals kijken naar jou hoe

Lieve lieve Glenn, Vanmorgen liep mama samen met papa vanaf het huis naar jou in het ziekenhuis. Een hele fijne wandeling. Er was geen kip te zien en er was nog zo'n lekker ochtendbriesje. Eenmaal bij jou was er ook geen kip. Op die paar kleine buren na. Heerlijk die rust. Zo druk het gister in mijn hoofd was, waardoor ik bijna alleen kon huilen, zo kalm ben ik vandaag. We kunnen jou weer zelf voeden! Lieverd, als het gaat om dit soort dingen, zijn twee weken veel te lang! Eigenlijk is een dag niet geknuffeld, een dag niet geleefd.. Vandaag is de sonde uit je lijf gehaald. Nog maar een paar stapjes verwijderd van het einde, waarvan we nog niet weten wat het einde is. Van het leven nu kan ik niks van op aan. Ik zou graag veel dingen uitgestippeld willen zien en ongeveer precies weten wanneer bepaalde dingen gebeuren. Wat een ongelooflijk gevecht met dit lot! Wat een tranen, wat een boosheid, wat een verschrikking om hier doorheen te moeten. Met iedere vezel in mijn lijf heb ik m

Lieve liefste Wat een dag vandaag. Het gaat te snel voor mama ineens. Het is een goed teken en het is niet meer bij te benen. Met als gevolg dat je mam weer es in de kreukels ligt en weer moet wennen aan de nieuwe situatie. Vandaag ben je naar de kinderafdeling gebracht. Een groter verschil is er bijna niet! Allemaal krijsende baby's met ouders en daarvan ook nog eens de andere kinderen. De zuster is er niet meer constant bij. De heimwee naar huis is groter dan ooit. Mama voelt zich blij, verdrietig tegelijk, om de beurt en door elkaar heen. Het is goed nieuws, maar m'n gevoel is geloof ik achter gebleven op de kinderIC. Je moet nog wel weer even gaan groeien lief mannetje. Je weegt nog maar 2600 gram en ik kan je ribben tellen. Van je beentjes is ook niet heel veel over. Iedere keer als ik het zie kan ik mijn tranen amper bedwingen. Opnieuw vraag ik me af waar we in hemelsnaam terecht zijn gekomen. Ik geef het maar wat tijd om mezelf te ontkreukelen. Morgen weer een nieuwe

Liefste Pluis Dat was vanmorgen ook wat bij de kapper in het ziekenhuis. De kapster had een slechte dag geloof ik en moest even flink klagen. Alles was niks en haar leven leek ongelooflijk zwaar. Je mams heeft er smakelijk om kunnen lachen en heb haar maar niet gevraagd om te ruilen. Mijn haar zit in ieder geval wel weer goed :) Vandaag heb ik niks te klagen. Die twee arterielijntjes uit je lies zijn eruit en ook je katheter is eruit gehaald. Nu die 'versiering' weg is, maakt dat je weer kaal bent. Niet dat het erg is, maar mama kan het alweer niet meer bijbenen, zo snel als het allemaal gaat. Weer die gekke sneltrein, waar we dit keer wel van weten waar die zal stoppen. Mijn hoofd duizelt ervan! Ik voel mij zo anders als in het begin. Mijn boosheid maakt weer plaats voor een beetje hoop. En de hoop maakt dat ik weer dichterbij je wil zijn en staan. Ik mag je weer vastpakken en met kleine stapjes vooruit lopen. De angst voor de toekomst maakt plaats voor genieten van jou in h

Lieve lieve Glenn Liggen we weer naast elkaar. Zo gezellig vind mama dat! Jij met dat grote poezebeest Dikkie Dik op je hoofd. En ook die grote groene speen waar je inmiddels helemaal een mee bent. Af en toe komt zuster A om het hoekje kijken. Papa ernaast en we hebben weer een enorm grote reden om blij te zijn! Lieverd, je bent eindelijk verlost van de beademing! Je pap en mam konden wel huilen van blijdschap en dat hebben we dan ook gedaan. Er kwam eindelijk weer geluid uit je! Al klinkt het wat schor enzo..dat maakt voor mij geen bal uit! Wat een stap in de goede richting :) We houden een slag om de arm, maar zo te zien ben jij zo goed bezig! Voor nu mag ik hiervan genieten samen met papa om jou zo te zien! Ben trots op jou! Liefs Je Mama

Lieve Pluis Wat lijken de dagen normaal te worden. Hoe snel het 'wendt' om in zo'n situatie te zitten is best bijzonder. We hebben geen andere keus, maar mama heeft een donkerbruin vermoeden dat als dit eenmaal voorbij is de grootste knal zal komen in mijn hoofd en in mijn lijf. Op zich wil ik er niet tever op vooruit lopen. Het is meer dat ik eraan denk omdat ik soms het gevoel heb dat ik uit zelfbescherming in een roes leef, om het aan te kunnen en dit vol te kunnen houden. Mama is zo trots op jou lieverd. Wat ben jij een mooie bijzondere vent! Dat gedoe met je onregelmatige hartslag en de grote pieken en dergelijke, zomaar vanuit het niets, zullen maar verwaarlozen. Dat ik me zorgen maakte, daar denk ik ook maar even niet aan. Vandaag is een 'normale' dag. En daar probeer ik mezelf aan vast te houden. In gevoelens kun je ook weleens geen zin hebben. Kunnen soms rare dingen zijn! De laatste dagen denk ik er steeds aan dat ik niks weet te schrijven voor jou liev

Lieve jongen Je pap en mam zijn weer thuis. Het is zo gek. Thuis is eigenlijk niet hier. Maar bij jou daar in het ziekenhuis. Mama wordt er erg verdrietig van. Net als de radio met die te vrolijke muziek. Wat kan mij het schelen dat die ene zangeres graag met iemand wil dansen! Daarnet zat ik te kolven in jouwn mooie kamertje, met nog een beetje jouw geur, wat ik zag is een leeg bedje. Want jij bent 150 km verderop. Ik probeer te vertrouwen dat ik over een paar weken weer met jou hier door de deur heen stap. En dat we hele ochtenden knuffelen en ik je bekwijl met kusjes tot je er zat van bent. Het gewone leven..daar verlang ik naar. En vooral dat gewone leven met jou. ‘n dag zonder jou is een tuin zonder bloemen een dag zonder jou kun je geen dag meer noemen een dag zonder jou is een dag zonder licht en dáárom is zo’n dag geen gezicht het huis is leeg en koud als ik je stem niet hoor de tafels, stoelen en het bed het stelt geen moer meer voor een boom zonder takken ‘n h

Liefste Glenn Heb jij het even mooi voor elkaar. Zo'n groot groen geval in je mond. Ook wel een speen genoemd. Je mam heeft het niet zo op die die dingen, maar jij des te meer. Dan strijk ik maar weer over mijn al zo kwetsbare hart. Zolang jij er beter van wordt mag je van mij 10 van die groene gevallen! Want jongen, je zit alweer aan de antibiotica. Zo'n gek beestje heeft je te grazen genomen. Al dat plastic ook in je lijfje. Het hoort er ook niet thuis! Mama heeft alweer medelijden met je :( Het zit je ook niet altijd mee. En t gaat je mama ook niet in de koude kleren zitten... Vandaag ben je 5 weken oud. Het lijkt al zolang geleden. Het voelt voor mama als 3 maanden. Wat een gekkenhuis! Vaak loop ik als een kip zonder kop rond, vergeet ik vanalles en heb ik gelukkig je paps die er dan wel aan denkt. Je superpaps! Hij is erg gek met jou! Ik zal mezelf weer bijelkaar moeten rapen. Het lijkt alsof ik het met de dag zwaarder vind worden. Daarom manneke, gaan we morgen eventj

Lief mannetje Lig je daar weer te liggen. Samen met Dikkie Dik en Nijntje en olifant. Het ziet er gezellig uit, jullie viertjes. Iedere keer als k naar je kijk smelt ik, zo lief en zo mooi vind ik jou! De dokters zijn positief over het verloop van je herstel lieverd. Die paar terugvalletjes zullen we door de vingers zien ;) Het is best gek. Ik kan je nu troosten als je huilt! Er komt alleen geen geluid uit. Die gekke slang die je beademing regelt, zit bij je stembandjes. Mama huilt vaak mee als ze het ziet :( Soms doe je je oogjes open! Heerlijk om dat te zien. Steeds meer krijgen we jou stapje voor stapje terug ♡ Je pap en mam hopen voor 15 juni terug te zijn. Deze bijzondere datum is ons streven, maar inmiddels weten we dat het zomaar anders kan gaan. Doe t maar rustig aan kleintje. Ik zal jouwn tempo zeer zeker volgen. Liefs Je Mama

Lieve pluis Vandaag is een mooie dag. De zon schijnt lekker en de wereld ziet er meteen een stuk mooier uit! Weer een dag waar we wat van gemaakt hebben, ondanks het bittere randje. Mama is een beetje boos. Boos op het leven en vraagt zich af waarom jij, dat mooie ventje zo ziek moet zijn en waarom we hier zitten en wat voor reden dat moet hebben. Ik waardeerde het leven al, en was dankbaar voor iedere dag. En zelfs nu is je zachtgekookte ei moeder een dankbaar mens. Natuurlijk krijg ik er geen antwoord op! Maar het frustreert me mateloos dat het lijkt alsof we nadat we zo lang naar jou hebben uitgekeken, het voelt om nog even een trap na te krijgen. Mama wist allang dat het leven niet over rozen ging, maar dit is wel het toppunt waar ik me alweer bij neer zal moeten leggen. Meteen zal het niet gaan, maar uiteindelijk zullen we het gaan redden. Op wat voor manier dan ook. Lieverd, wat was dat fijn naast jou in dat grote bed vandaag! Alle zorgen vielen even van me af! Mama wilde eige

Lieve kleine man Wat een wereld van verschil met vorige week! Al voelt die week als 3 maanden... vanmorgen deed jij gewoon je ogen open! Mama was zo blij dat ze je doorweekte met haar tranen! Je slaapt nog wel een beetje om je niet helemaal zelf het zware werk te laten doen, want dat we nog een weg te gaan hebben, is een ding wat zeker is. Hoe die weg zal gaan, daar hebben we geen idee van! Zo bijzonder als mama jou vindt, zo bijzonder vinden de dokters jouwn diagnose. De dokters hadden zelfs deze ingreep bij geen een ander kindje uitgevoerd! Maar hoe die weg ook zal zijn, met kleine passen komen we er wel. Al wordt mama nu wat gretig, omdat ik zo'n heimwee heb naar huis. Het kan me niet snel genoeg gaan! Natuurlijk weet ik dat we jouw tempo moeten volgen en dat snel gaan geen goed idee is. Dan huil ik er weer eventjes om en probeer ik wederom terug te komen in het hier en nu. Morgen bestaat nog niet, we leven vandaag en ik geniet van die momentjes met jou m'n lieve kleine v

Lief mannetje. Wat lig je daar toch lief, onder je nieuwe dekentje, waar oma A de laatste maanden heel erg druk mee is geweest! Ook die zon die op je mooie bolletje schijnt, maakt ook een hoop goed. Wat een grote verrassing toen ik bij je kwam en ik zag hoe je reageerde op mijn aanrakingen en mijn gepraat tegen jou. Je mams wist nog niet dat de verpleging die spierverslappers eraf had gehaald :) Dat stemt me toch wel weer hoopvoller! Onze kleine junk. Mag je straks ook nog aan de methadon om af te kicken van al die slaap -en verslappingszooi. Mijn beeld van een verslaafde zal ik toch enigzins bij moeten stellen! Je paps en ik maken er alweer grappen over :) Lieverd, we gaan weer met een goed gevoel vooruit. Liefs Je Mams

Lief pluisje Een maand oud vandaag. En wat voor maand! Een maand die al eeuwig lijkt te duren. Een ware gekkenhuis die niemand voor mogelijk heeft gehouden. Nou ja niemand..achteraf denk ik dat ik onbewust het wel een soort van geweten heb. Zo stond ik erop dat je paps de eerste 2 weken van jouw leven vrij zou nemen. En hoe ik het er soms met hem over had dat het te mooi zou zijn dat het 'gewoon' goed zou gaan. Mama vindt het bijzonder hoe die bloedband zo in elkaar zit. Het zijn de wonderen van het leven, waar ik me over kan verbazen. Het gaat boven mijn pet! Wat ben ik dankbaar voor jouwn leven! Mensen vragen weleens hoe we het volhouden. Het is niet een keus die je paps en mams hebben. We doen het gewoon. Zo goed en zo kwaadschiks als het gaat. Soms zal het lijken alsof de keuzes die je paps of ik maken egoïstisch zijn, maar deze zullen we maken, zodat we er kunnen zijn voor jou. Zo is de cirkel weer rond! Ik kijk uit naar het moment dat je weer wakker mag worden en van

Liefste pluis Zitten we weer bij jouwn bed. Allemaal dokters die zich zorgen maken om jou. Mama's hart slaat alweer op hol. De Italiaanse hartchirurg heeft vanmiddag je borstbeentje gesloten. Die was nog open nadat jij aan je hartje was geopereerd. De saturatie in je bloed daalt met grote passen. Mama weet helaas wat de normale waardes zijn en zit dit met kat-achtige ogen aan te zien. Waardoor de spanning van 1 naar 10 schiet. Ik voel me niet anders dan machteloos. Zo zie je maar lieverd, hoe snel dat kan gaan in het leven. Het ene moment huil je met al wat je in je hebt en t andere moment lig je onder de tafel van het lachen. En de andere keer zit daar een groot grijs gebied tussen. Mama snapt inmiddels dat het leven niet zonder die 2 dingen kan. Zonder het mindere weet je niet wat het goede is en andersom. Al neemt dat niet weg dat je mag huilen als je het zwaar hebt en het even allemaal zat bent. En je mag lachen als je iets heel grappig vindt. Zo doet mama dat ook, zo goed al

Lieve lieve jongen, Wat een helse uren waren dat lief ventje! Om vervolgens te horen dat de ingreep geslaagd is, moest ik er ineens aan wennen dat het goed was. Natuurlijk geniet ik, maar na alles wat er is gebeurd..mama moet even het vertrouwen in het leven terug krijgen. Er is zoveel gebeurd! Leven in het hier in nu..en het maar gewoon laten zijn. Kan nu alweer vooruit kijken naar het avondeten. Iets dat mij vanmiddag nog niet lukte! Je mams gaat vooruit ;) Tijd voor een stuk of 10 gebakjes! Weet je pluis, het gevoel dat ik niet van je houden mag, is weer enigzins weggezonken. Natuurlijk hou ik ongelooflijk veel van jou, daar hoef jij echt niet aan te twijfelen. En doe je het toch..vraag het mama maar :) Ik wil er altijd voor je zijn ♡ En wat ben ik megatrots op die paps van jou!♥ Hoe hij zich heeft ontpopt in een superpapa de laatste dagen is met geen pen te beschrijven. Hij kan veel meer dan die denkt, maar wanneer dit allemaal achter de rug is, zullen we ons niet meer zo gauw d

Lieve Glenn, Daar zit ik dan weer. Aan jouw bed. Samen met papa, die met zn hoofd op bed in slaap is gevallen en Nijntje die dit allemaal zit te aanschouwen. Vandaag is het mama's eerste moederdag. Ik vond het nooit zo interessant, maar vandaag des te meer! Het ontbijt, het kadootje in het ziekenhuis en dat kaartje van papa. Ik voelde me wel heel speciaal! Je papa is trouwens wel een grappige vent. Gister zei hij tegen mij dat hij 'even' wat moest regelen. Mama zei tegen hem dat hij al gelijk door de mand viel. Papa wilde weten waar ik het over had en deed alsof z'n neus bloedde, maar ik wilde zeker niet zijn pret bederven. Je paps kan gewoon niet liegen :) Lieverd van me..wat vind ik het leven momenteel verschrikkelijk oneerlijk. Ik word zo jaloers van mensen waarbij het wel voor de wind lijkt te gaan. Snel zwanger, gezonde kindjes. Het lijkt ons niet gegund :( Als ik ouders met hun kindjes zie lopen. En jij bent gewoon doodziek. Verder kijken dan morgen kan ik nie

Lieve Glenn, Het is weer ochtend, de vogels fluiten en ik ben dankbaar. Dankbaar voor deze nieuwe dag! Weet je wel hoeveel mensen er van jou houden kleine vent? Zoveel mensen leven met ons mee! Mama vindt het overweldigend! Maandag zul je 4 weken oud zijn. De dag waarop je hopelijk voor het laatst geopereerd zult worden en waarmee je hopelijk beter zult worden! Ik word alweer misselijk bij de gedachte jou opnieuw af te moeten staan. Het kleine lijfje waar al zoveel in gebeurd is! En ook weer een heftige ingreep. Lieve schat, ik ben dan bang, maar zo blij dat ze weten wat er met jou aan de hand is. Je lever heeft een extra slagader waardoor dat lijfje van jou zo hard moet werken om de hoeveelheid bloed te verwerken. Opnieuw vallen de puzzelstukjes op z'n plek. Vond het al zo bijzonder dat je 's nachts doorsliep vanaf de eerste dag! Het leek al te mooi om waar te zijn. Als je aan mn borst lag viel je zo in slaap. Mama werd dan boos en vond zichzelf n loser... Het gevoel van h

Liefste Pluis, Bijzonder mannetje van me. Zo goed als jij het doet na die operatie, heeft niemand voor mogelijk gehouden. Zelfs je hartritme is weer stabiel. Zo klein maar nu al zo krachtig! Wat hou ik van jou lieve vent! Ik voel me vereerd jouwn mama te mogen zijn ♥ Vandaag is het voor de 3e dag op rij zo'n dag die mijn gemoedstoestand weerspiegelt. De ene keer is het droog en bewolkt, de andere keer komt het met bakken uit de hemel vallen. Ik mis je geluidjes en zelfs je harde gehuil en je babygeur. Ook mis ik het om je te badderen. Zo heerlijk als je dat vindt, in de tummytub, zo heerlijk vind ik het om dan naar jou te kijken. Dan leer ik weer van jou om het niet te zoeken in grote dingen, maar te genieten van al het kleins en gewone. Wat lijkt me dat weer fijn om weer in de sleur te zitten van alle dag. Lekker thuis, op de bank, op bed of wat dan ook. En dat lekkere gebakje van gisteravond, om jouw leven te vieren! De artsen staan momenteel voor een raadsel van wat jij nou h

Lief manneke, Wat ben jij een ontzettende bikkel geweest! Ben zo ongelooflijk trots op jou :) Voorlopig mag je nog even lekker slapen en bijkomen van al het gedoe in je al zo'n kleine lijfje. Mama wist gister niet waar ze de hoop vandaan moest halen. Daarom heb ik gister voor jou n mooi boek gekocht, zodat ik jou daar uit voor kan lezen voor wanneer je weer terug op je plekje zou zijn. Ik kijk er zo naar uit! De nachtmerrie blijft maar voortduren. Ik wacht steeds op t moment van ontwaken. Wat een enorme achtbaan van emoties! Lieverd, de dokters hadden het mis. Jouwn hartje is wel degelijk goed aangelegd! Mama is intens verdrietig omdat ze weet dat jij opnieuw onderzocht moet worden en onder het mes zal moeten en je dus opnieuw los moet laten, maar heel blij dat jouw hart in orde is! Ondanks alles wat er gebeurd en nog gebeuren moet, lieve Glenn, besef ik me maar al te goed dat het vandaag een dag is waarop ik jouw leven groots mag vieren! Mijn hart maakte een sprongetje toen i

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

Liefste Pluis, Allereerst wil ik je zeggen..wat ben jij n enorme kanjer! Hoe jij vandaag doorstaan hebt! Wat hou ik toch zo ontzettend veel van jou.... In een klap is ons leven samen veranderd. Drie weken en 1 dag geleden was jij daar eindelijk. Het liefje van ons leven, ons grote wonder! Vier jaar lang naar jou uitgekeken en verlangt en god, wat een pijn en moeite heeft dat gekost! Vandaag is een zwarte bladzij in onze korte geschiedenis samen. Het is vanwege jouwn hartje dat wij hier in Groningen zijn. Ik had al op facebook gepost dat er niet boven Groningen gaat. Je moeder kan soms wat cynisch en sarcastisch zijn. Pas maar op ;-) Je mama wil gewoon naar huis... Het vreselijke nieuws dat jij een ernstig aangeboren hartafwijking hebt..man wat ben ik hard van die roze wolk gedonderd. Soms bekruipt me het gevoel, dat ik niet weet hoe ik hier nu weer doorheen ga komen. Hoe ik mezelf weer bij elkaar ga rapen. Dat ik jou niet in mijn buurt heb, vind ik het ergste. Opeens lijk je een ki