Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn lieve poppetje

Lieve Glenn,

Daar zit ik dan weer. Aan jouw bed. Samen met papa, die met zn hoofd op bed in slaap is gevallen en Nijntje die dit allemaal zit te aanschouwen.

Vandaag is het mama's eerste moederdag. Ik vond het nooit zo interessant, maar vandaag des te meer! Het ontbijt, het kadootje in het ziekenhuis en dat kaartje van papa. Ik voelde me wel heel speciaal! Je papa is trouwens wel een grappige vent. Gister zei hij tegen mij dat hij 'even' wat moest regelen. Mama zei tegen hem dat hij al gelijk door de mand viel. Papa wilde weten waar ik het over had en deed alsof z'n neus bloedde, maar ik wilde zeker niet zijn pret bederven. Je paps kan gewoon niet liegen :)

Lieverd van me..wat vind ik het leven momenteel verschrikkelijk oneerlijk. Ik word zo jaloers van mensen waarbij het wel voor de wind lijkt te gaan. Snel zwanger, gezonde kindjes. Het lijkt ons niet gegund :( Als ik ouders met hun kindjes zie lopen. En jij bent gewoon doodziek.

Verder kijken dan morgen kan ik niet. De gedachte aan de operatie van morgen maakt me gek. Ik weet dat jij sterk bent en de dokters kundig zijn. Maar het gevoel bij alles wat er mis kan gaan, maakt dat alles in mijn lijf begint te protesteren en het lijkt alsof ik niet van jou mag houden...wat als..wat als klinkt het in mijn hoofd..het is alsof mijn keel wordt dichtgeknepen en ik naar lucht moet happen. Het lijkt alsof mijn leven er van afhangt.

Allerliefste kleine pluis..opnieuw zal ik je moeten laten gaan en zal ik mij weer over moeten geven aan het onbekende. Het doet zo'n pijn dat ik zoveel van jou hou..

Liefs
Je Mama


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you
1 reactie
Meer lezen

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!
4 reacties
Meer lezen

dingen die me bezighouden #18

1. Hoe doen mensen t toch? 'We gaan er weer iets moois van maken hoor, deze 2e lockdown!' Ik hoor het met enige bewondering aan en tegelijkertijd een soort van afgrijzen. Bah! Hoe kun je dit nou een mooie tijd noemen... 1.b Ik zal dan vast een beetje jaloers zijn. De laatste weken en maanden waren op z'n zachts geen pretje. Veel stress en zorgen (voor) was het hoofdthema. Nu de rust enigzins terugkeerde namen angst en paniek en donkere gedachten het over. Een logisch gevolg maar alles behalve leuk. Blijkbaar ben ik dan wel zo sterk dat alles eigenlijk 'gewoon' door blijft gaan, al is dat dus wel met een donkere wolk boven m'n hoofd. Maar weet je, die moet er dan maar gewoon even blijven hangen. Ik zie t al zoveel om me heen. Je moet vooral genieten en meteen naar de dokter. Of juist niet. Er wordt niet meer over gesproken of nief meer gevoeld. Alles weggepoetst. Eigenlijk het grootste vergif voor je ziel. Tranen mogen vloeien. Het werkt juist helend. Ik kan het
Een reactie posten
Meer lezen