Het regende keihard toen ik hem ophaalde van z'n laatste schooldag. Wat een timing dacht ik nog van tevoren. Maar de regen is niet te sturen en dus pakte ik een paraplu en hop, daar ging ik. Het was me het schooljaar wel. Zo had ik een stevig gesprek met Glenn z'n juf op de eerste dag na de zomervakantie, wat ging over zindelijkheid. Ik was zo kwaad dat ik de dag erna zo boos was en de hele kleuterklas als een leeuw bij elkaar aan het briesen was. Ik was ver buiten mijn eigen boekje gegaan en leerde ik dat ik gehoord moest worden. Omwille van mijn kind en omwille van mezelf. Ik moest immers het hele jaar mijn kind naar haar toe brengen. En ik moest laten weten dat Glenn geen prinsje is, maar een lief kind met een toch wel aardige gebruiksaanwijzing. Het kwam weer goed :) want uiteindelijk konden we samen toch door een deur en kon ik af en toe even bij haar langs om te praten en soms te huilen over hoe moe ik was van zijn gedrag en het even niet meer wist over hoe en wat. W
Pluis, zoals ik mijn bijzondere oudste noemde, met zijn schattige pluizige haartjes van toen hij nog een baby was. Later kwam er een dochter bij, met dezelfde pluizige haartjes :)