Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

Een huilend jongetje van 3 ligt bovenop me. Wat er mis is kan ik nog niet ontdekken. Het huilen klinkt zo zielig dat ik ervan ga meedoen... 'mama, mama' Ik word er gek genoeg tegelijk een beetje blij van. Ik dacht aan je toen je n baby was. Zo'n mooi jongetje met mooie pluishaartjes. Je ligt bovenop me en ik denk aan de baby die dat niet wilde. Die eigenlijk nooit om zn moeder vroeg. De wereld was van Glenn en Glenn van de wereld. Ik denk aan de baby die ik 5 weken heb moeten missen en even wens ik vurig dat ik de tijd kon terugdraaien.... Kom maar bij mama lieverd. Ik zal je dragen en troosten. Tot je tranen weer gedroogd zijn...

Ik was van plan om het einde van t vorige jaar een verhaal te schrijven over het afgelopen jaar. We waren er even tussenuit (heel burgerlijk naar een burgerlijk huisje op een burgerlijk vakantiepark, maar dat is oke. Je leeft immers maar 1x ;) dus kan ik nu sterven. Grapje natuurlijk) Zoals ik dus op vakantie was, was mijn brein dat ook. Poging nummer zoveel dus. Als je het mij vraagt was 2017 niet bepaald mijn jaar. In een belangrijk opzicht ook wel weer, maar het heeft me zeker heel wat grijze haren erbij doen krijgen. Het mogen krijgen van een tweede kind. Gezond en wel! Wat een ongelooflijk wonder en natuurlijk ben ik een dankbaar mens. Maar daarnaast heb ik dat toch wel even onderschat. Zoals ik steeds gedacht had dat ik die er wel 'even bij zou doen'. Boy. I was so wrong. Ik heb ontzettend gezweet. En zo goed als het allereerste begin was, zo slecht voelde ik mezelf halverwege. Het moest er van komen denk ik nu. Een gezond kind krijgen gaat je niet in de koude k