Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

Liefste Pluis Vandaag heeft Nederland gewonnen van Chili met voetbal. De zon scheen lekker. Het is immers zomer. De tijd van het jaar waar het leven ineens een stuk makkelijker lijkt en men de straat op gaat. Vrolijk dartelende kindertjes, spelend op hun fietsjes. En ook mama vindt het fijn. Lekker even de deur open voor de frisse lucht. Of ik pak de wagen waar in ligt te slapen en gaan we een blokje om. Eindelijk heeft mama door dat je nergens meer heen gaat. Dat je mijn kindje bent en dat je bij je paps en ik hoort.  In mijn lijf en hoofd is het herfst. De wind waait vaak met windkracht 9 door mijn hoofd. Weer de bladeren door de war die zo mooi op een hoopje lagen. Als het ook maar enigzins op structuur lijkt in mijn lijf en in mijn gevoel, is er de regen die het uitpoetst. Als ik naar jou kijk lieve Glenn, snap ik er nog steeds geen bal van. Dat jij zo ziek was dat je leven ervan zou hangen. Wat ik zie is een jongetje met een grote ritssluiting over zijn lijfje. Een gewone

Lieve Pluis Wat ga jij vooruit lieverd! Toen ik je op de weegschaal had gelegd, kreeg ik zomaar een glimlach op m'n gezicht. Bijna een halve kilo in nog geen drie weken tijd. Mijn zoon is een dikke baby van 3760 gram! Ben trots op jou Pluis. Zit ik hier. Jij in mijn arm, opgevouwen, lekker in slaap. Die krampjes gaan nog niet echt over. Gemene babystreken zijn het. Soms schreeuw je het uit van de pijn. Voor dat drankje loop je ook niet echt warm. Dan maar lekker liggen bij mij. Het ritme was er toch nog niet..dus ach, wie dan leeft, die dan zorgt. Al dacht ik daar een paar dagen geleden nog anders over. Ben juist blij dat je ook nog gewoon op een baby lijkt. Mama is in de rouw. Dat klinkt wel een beetje gek. We zijn gewoon met z'n drieën. Maar een ander woord heb ik er niet voor. Het is het afscheid van het leven dat ik me had voorgesteld samen met papa en jou. Wat daarbij hoorde weet ik dan niet precies. In ieder geval hoorde er geen ziekenhuis bij en levensbedreigende oper

Liefste Glenn, Zo'n aparte 2e pinksterdag heb ik nog niet meegemaakt. Jij bent gewoon weer thuis! Zoals het hoort. Bij je paps en ik. Dat het nog niet echt tot me doordringt is een ander punt. Dat ik toch echt weer het vertrouwen in jou moet terug vinden is iets wat zeker is. Vanmiddag had ik je alweer even in je bedje gelegd. De babyfoon stond aan. Na 10 minuten was je alweer beneden. Mama houdt je nog maar even in haar buurt. Niet te snel en teveel ineens willen :) Net als het genieten. Er is zoveel gebeurd in die 5 weken. Het is teveel geweest. Soms ben ik mezelf even kwijt en ook mijn gevoel lijkt soms de buurt in te zijn. Ik voel me soms leeg. Het zijn de laagjes die er een voor een af zullen vallen. Wil mijn tijd nemen, mijn gevoel volgen en dus dichtbij mezelf blijven. Lieverd, zonder alle lieve berichtjes, steun en bezoekjes van iedereen, was mama er heel anders aan toe geweest. Het is fijn om te weten dat er aan ons gedacht is door heel veel mensen :) Ik kijk alweer ui

Lieve Glenn Wat heb ik jou gemist. Gisteravond zijn we een keer thuis gebleven. Wel goed voor me maar het blijft gek als jij er niet bij bent. Het begint er op te lijken dat mijn wens uitkomt. Zoals het er nu naar uitziet jongeman, mag jij morgen mee naar huis! Wat een heerlijk idee :) lekker in je eigen bedje en 's nachts in het wiegje. Kunnen we het allemaal nog eens dunnetjes over doen ♥ Wel een gek idee, dat we gewoon weer kunnen beginnen met ons leven weer op te bouwen! Maar genieten ga ik zeker, van mijn twee pluizen. Mama houdt wel rekening met van allerlei scenario's. Eerst zien en dan geloven... Ik ben wel heel blij dat je zo goed gegroeid bent. Gister maakte ik me zorgen omdat je nogal eens spuugt. Driehonderd gram in anderhalve week tijd! Donderdag mogen we weer naar Groningen. De dokters daar kunnen je toch nog niet missen! Er gaat niets boven Groningen..zeker niet als we donderdag even heen en weer mogen. Mama vindt het best eng. Hoe doet jouwn hart het en wat

Lief kind van me, Het is een mooie dag vandaag. De zon schijnt en het is lekker warm. En jij doet het allemaal zo enorm goed! Je verrast ons steeds weer met de vooruitgang :) Om vast te wennen, straks zonder monitor thuis, ben ik even fijn met jou over gang gelopen. Heerlijk om met jou er even 'uit' te zijn. Zonet kon ik even met jou op het waterbed liggen, hier in de snoezelruimte. Eerst vond je het wel 'n beetje gek. Maar die lampjes aan het spiegelplafond waren wel reuze interessant. Mama wist weer hoe fijn ze dat thuis vond, jij lekker tegen me aan. Ik zei gister verdrietig tegen papa dat ik sommige dingen van de tijd dat je thuis was niet goed kan herinneren. En hoe iets voelde. Hoe groot kunnen normale dingen zijn. Nou jongen. Ook hier vecht de verpleging om jou! De grote favoriet van de afdeling. Allemaal fans van jou! Maar denk toch dat ik samen met pap jouwn grootste fan ben lieve Pluis :) Ook hier leeft het personeel erg mee en zijn ze ook erg begaan met ons.

Liefste Glenn Mama zit in de stoel wat te staren naar dat scherm met alle nummertjes en curvers. Doodeng eigenlijk. Weer een nieuwe stap om het vertrouwen terug te krijgen. Al ga ik er vanuit dat die dokters heus wel weten wat ze doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan dat ik het voel. Want lief ventje, vanaf vandaag ga jij zonder extra zuurstof door het leven. En dan te bedenken dat je pas vier weken geleden die verschrikkelijke operatie onderging. En nog geen week later de volgende. Het lijkt allemaal alweer zo ver weg. Wat ben jij een kanjer! Wat een veerkracht en wat maakt mij dat ontzettend trots dat je hier allemaal door heen bent gekomen. Al durf ik niet zover vooruit te kijken, het zijn dit soort lichtpuntjes waar mama weer hoop uit kan putten. Daarom leef ik bij de dag. Zoveel mogelijk in het hier en nu... Met mama gaat het op en af. Zolang ze er niet over hoeft te praten gaat het redelijk. Voor nu is dat goed. Het vervolg ligt voor mijn gevoel nog te ver buiten handberei

Lieve Glenn Wat was t weer fijn om bij jou te zijn. Dan kan ik weer even alles vergeten wat er is gebeurd. Totdat mensen vragen hoe het met me is. Dan ligt mama weer volledig in de kreukels. Want het liefst wil ze dit zo snel mogelijk vergeten en doen alsof er niks gebeurd is. Al is dat een onmogelijke opgave. Mama zal er doorheen moeten. Ik zal afscheid moeten nemen van t idee wat ik van een gewoon leven met jou en papa had. Liefje, wat ik je op het hart wil drukken is dat jij er niks aan kan doen. Het is jouwn schuld niet. Vergeet dat asjeblieft niet. Mama kan niemand de schuld hiervan geven. En dat maakt me boos tot en met. Het leven is niet over rozen gegaan. Het maakt dat ik me afvraag wat me dan wel gegund wordt. Je mams wordt er erg onzeker door en verliest het vertrouwen. Het vertrouwen in het leven. En opnieuw vind ik mezelf een loser. Lieve pluis! Wat vind ik jou lief. Zo lief dat ik jou een mama gun die niet somber en verdrietig is. Daarom zal ik er alles aan doen om hier

Come on, my star is fading And I swerve out of control If i, if I'd only waited I'd not be stuck here in this hole Come here my star is fading And I swerve out of control And I swear I waited and waited I've got to get out of this hole (Coldplay - Amsterdam) Lieve lieve Glenn Terwijl ik dit voor jou zing lopen de tranen over m'n wangen. Wat een machteloosheid om jou te zien vechten. De ontwenning van de morfine is niet zomaar even iets. Het maakt je vreselijk onrustig. Het huilen en zelfs je speen kan je niet bekoren... Het snijdt dwars door m'n hart. Wat zou ik het zo graag van je overnemen! Mama houdt je stevig vast lieverd. Ik ben hier. Slaap maar lekker. Liefs Je Mama