De juf had het best lastig gehad. Haar handen vol. Op jouw eerste dag in groep één. Aan jou. Ik had ook niets anders verwacht... Lieve Glenn Al een paar maanden wist ik dat die dag er zou komen. Die zestiende dag in april. En al leek het nog best ver weg, 'ineens' was ie daar. Ik probeerde te doen als elke ochtend. Toen je nog naar je andere juf ging. Wat zou nou een extra dag voor verschil maken? En toch zag ik er tegenop. Want hoe je het gaat doen weet nog niemand. Sinds die ene dag in februari veranderde het voor mama. Dat je een meer uitgebreide handleiding hebt wist ik al wel. En toen had dat ineens een naam. Mama weet het, jij bent zoveel meer dan dat. Mijn vrolijke, creatieve, lieve kind. En dan hoop je zo hard dat anderen dat ook zien. Vooral op school, waar je een groot deel van de tijd zult doorbrengen. En toen liepen we dezelfde route. Alleen een ander lokaal zou de eindbestemming worden. Je wist niet hoe snel je er naar toe moest. Je vroeg immers bijna ieder
Pluis, zoals ik mijn bijzondere oudste noemde, met zijn schattige pluizige haartjes van toen hij nog een baby was. Later kwam er een dochter bij, met dezelfde pluizige haartjes :)