Lieve Pluis
Wat lijken de dagen normaal te worden. Hoe snel het 'wendt' om in zo'n situatie te zitten is best bijzonder. We hebben geen andere keus, maar mama heeft een donkerbruin vermoeden dat als dit eenmaal voorbij is de grootste knal zal komen in mijn hoofd en in mijn lijf. Op zich wil ik er niet tever op vooruit lopen. Het is meer dat ik eraan denk omdat ik soms het gevoel heb dat ik uit zelfbescherming in een roes leef, om het aan te kunnen en dit vol te kunnen houden.
Mama is zo trots op jou lieverd. Wat ben jij een mooie bijzondere vent! Dat gedoe met je onregelmatige hartslag en de grote pieken en dergelijke, zomaar vanuit het niets, zullen maar verwaarlozen. Dat ik me zorgen maakte, daar denk ik ook maar even niet aan. Vandaag is een 'normale' dag. En daar probeer ik mezelf aan vast te houden. In gevoelens kun je ook weleens geen zin hebben. Kunnen soms rare dingen zijn!
De laatste dagen denk ik er steeds aan dat ik niks weet te schrijven voor jou lieverd. En zie daar! Toch weer gelukt!
Tot morgen poppetje ♡
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten