Doorgaan naar hoofdcontent

:) :(

Lieve Glenn,

Het is weer ochtend, de vogels fluiten en ik ben dankbaar. Dankbaar voor deze nieuwe dag! Weet je wel hoeveel mensen er van jou houden kleine vent? Zoveel mensen leven met ons mee! Mama vindt het overweldigend!

Maandag zul je 4 weken oud zijn. De dag waarop je hopelijk voor het laatst geopereerd zult worden en waarmee je hopelijk beter zult worden! Ik word alweer misselijk bij de gedachte jou opnieuw af te moeten staan. Het kleine lijfje waar al zoveel in gebeurd is! En ook weer een heftige ingreep. Lieve schat, ik ben dan bang, maar zo blij dat ze weten wat er met jou aan de hand is.

Je lever heeft een extra slagader waardoor dat lijfje van jou zo hard moet werken om de hoeveelheid bloed te verwerken. Opnieuw vallen de puzzelstukjes op z'n plek. Vond het al zo bijzonder dat je 's nachts doorsliep vanaf de eerste dag! Het leek al te mooi om waar te zijn. Als je aan mn borst lag viel je zo in slaap. Mama werd dan boos en vond zichzelf n loser...

Het gevoel van had ik het toen maar geweten speelt vaak door mn hoofd. Aan de andere kant..dan had ik niet met jou kunnen genieten met jou van die gewone dingen.

Je mag weten dat ookal zal je mams weleens boos zal zijn, je ontzettend geliefd wordt! Ook mama heeft niet alle wijsheid in pacht, maar zal samen met papa haar best gaan doen :)

Liefs
Je Mama

Reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel sterkte aanstaande maandag, we denken heel veel aan jullie en hopen dat dat kleine mannetje weer heel gauw helemaal beter wordt! Liefs van Martin, Carin en de kids

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte maadag!!! Jullie zijn sterk en jullie kleine man ook.Hoop dat jullie snel weer thuis kunnen genieten van Glenn!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

dingen die me bezighouden #18

1. Hoe doen mensen t toch? 'We gaan er weer iets moois van maken hoor, deze 2e lockdown!' Ik hoor het met enige bewondering aan en tegelijkertijd een soort van afgrijzen. Bah! Hoe kun je dit nou een mooie tijd noemen... 1.b Ik zal dan vast een beetje jaloers zijn. De laatste weken en maanden waren op z'n zachts geen pretje. Veel stress en zorgen (voor) was het hoofdthema. Nu de rust enigzins terugkeerde namen angst en paniek en donkere gedachten het over. Een logisch gevolg maar alles behalve leuk. Blijkbaar ben ik dan wel zo sterk dat alles eigenlijk 'gewoon' door blijft gaan, al is dat dus wel met een donkere wolk boven m'n hoofd. Maar weet je, die moet er dan maar gewoon even blijven hangen. Ik zie t al zoveel om me heen. Je moet vooral genieten en meteen naar de dokter. Of juist niet. Er wordt niet meer over gesproken of nief meer gevoeld. Alles weggepoetst. Eigenlijk het grootste vergif voor je ziel. Tranen mogen vloeien. Het werkt juist helend. Ik kan het