Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

1. Wanneer ik dit typ, zit ik op de bank. Zak chips, leuk programma op de tv. Het is er een met allerlei zangers, die een liedje zingen voor elkaar. En ooh wat zijn ze aardig voor elkaar. "He Bah zeg" denk ik steeds. Verder vind ik het best oke.  Naast de chips staat wijn. Dat ik het geslijmjurk maar zo zo vind, wordt meteen afgestraft omdat ik deze wijn niet te drinken vind :')  2a Een paar maanden geleden gingen we tijdens de coronatijd op bezoek bij juf N in de schooltuin. Een soort van opeens had ze een bos bloemen voor me verzamelt. "Voor jou mama!" Veel bloemen uit de tuin verdwenen die mee gingen naar ons huis. "Oh wat lief schat! Volgende keer even vragen of het mag he lieverd?" 2b Onder het eten fluisterde ze geheimpjes in m'n oor. "Mama, als ik naar de grote school ga, ga ik naar juf. Als ik naar de grote school ga, ga ik knutselen. Ik ga fietsen op de fietsjes en ik ga liedjes zingen. En mama, mama, ik ga dan géén bloemen uit de tui

{1. Wat als het leven je zoveel klappen heeft gegeven dat het licht even niet meer aan is? Wat als de zon net zo donker is als de maan? Wat als je slecht voelen niet meer beter lijkt te worden? Dat je niet had opgemerkt dat de zomer langzaam herfst wordt en het ineens winter is geworden en het dagen aaneen hard sneeuwt? Dat je niet meer kunt vertrouwen op de wind die je zal dragen?  Dan zie ik jou} 2. We waren allebei wel klaar met vakantievieren. Mn oudste en ik. Na 8 weken thuis en oke, een week vakantie, hadden we wel weer behoefte aan wat meer structuur en minder televisie kijken. Gister was t dan eindelijk zover. De vakantie zat erop. Acht weken lang vroeg hij wanneer hij naar z'n nieuwe school zou gaan. Ik mocht hem wegbrengen en ophalen. Iets waarvan je denkt dat het leuk is. "Oh kijk daar! Mijn liefste vader en moeder zijn er weer. Wat heb ik ze gemist!" Nee dus. Hij was kwaad want hij wilde met de taxi naar huis. Dat is vele malen leuker dan met je ouders mee naa