Verhalen over ons alledaagse leven. Zo gewoon dat het bijzonder is.

Lieve Glenn Soms droom je de grootste dromen. Dromen over kleine dingen en die van grote dingen. Dat die grote mocht uitkomen, zo snel, had ik niet kunnen dromen. Ineens was daar n klein, wat we toen nog niet echt wisten, meisje in mama's buik. Natuurlijk wist mama direct dat t n meisje zou zijn. Voor de volle honderd procent. Ik zou de muur zonder nadenken roze hebben geschilderd en in de winkel -een paar- roze kledingstukken hebben aangeschaft. Want zoals iedereen al zei, heeft mama een sterk moederinstinct. Zoals toen met jou. Laatst zei de arts als jij als mama er niet was geweest dan was Glenn er niet meer geweest..BAM...! De verantwoording die ik draag voor jou en je kleine zus sloeg weer in als een confronterende bom. Ik denk niet dat t voor niks was. Dat oersterke instinct. Mama is zo vaak zo bang geweest. Tot ik me besefte dat ik ook bij dit kindje erop mocht vertrouwen dat het goed zou zitten. Op dat moment viel mn angst wonder boven wonder weg, als sneeuw voor de zon