Doorgaan naar hoofdcontent

Verloren, moe en gebroken

Lieve Glenn

Wat is het gek hier he. Al die indrukken. Slapen is een puntje met al die drukte om je heen. Je zit jezelf in de weg. Je wilt niets. Alles is teveel en daarom zet je t dan weer op n schreeuwen. Ik snap je volkomen. Het is niet thuis, maar slapen is wel goed voor je. Beetje bijkomen van al die indrukken. De hartecho, het gesprekje met de verpleging, die stomme röntgenfoto, mama's hart brak, zo hard als je huilen moest. Gelukkig is plan b wel geslaagd en kon mama je gauw troosten. Mama zag achter het glas op het scherm de stent die vorig jaar geplaatst is. Toch wel gek om t in t echt terug te zien. Ze hebben niet toevallig zitten kaarten en ook mama dus ook niet voor de gek gehouden ;-) De ECG ging als een tierelier, net als de kinderarts die je wilde checken, evenals de kindercardioloog. Je vond t maar wat prima en interessant allemaal.

Van te voren had ik alweer niet kunnen inschatten hoe t zou zijn. Van te voren had k stiekem bedacht dat, zodra ik een stap zou zetten op de verpleegafdeling, volledig in zou storten. Dat alles van vorig jaar weer op me af zou komen en k het weer zou herbeleven, zoals dat gaat bij een posttraumatische stress stoornis. Maar nee. Bijna niks van dat alles. Het ziekenhuis is ook een rare wereld. Het liefst pak ik je in en vluchten we naar een uithoek, waar ze ons niet kunnen vinden.

Wel ben ik ontzettend gaar en moe van al het wachten en indrukken. Deze vermoeidheid maakt me aan het huilen. En laat me denken aan morgen. Wel mee of niet mee naar de OK. Wel of niet mee... Denkend aan vorig jaar kon ik het niet. Het geeft misschien niet, maar de situatie is anders. Volgens de professor is deze operatie a piece of cake. Het stelt me gerust. Dat wel. Mama ziet t morgen wel. Denk ik. Of niet. Of wel. Ik weet t niet...

Morgen om 8 uur zal t zover zijn. De eerste. Een korte operatie van ongeveer 3 of 4 uur. Naja. Das te doen, tegenover de 9 uur van vorige keer.

Ga je lekker slapen lief mannetje? Mama komt je morgen nog even lekker in bad stoppen! Quality time!

Liefs
Je Mama

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you
1 reactie
Meer lezen

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!
4 reacties
Meer lezen

dingen die me bezighouden #18

1. Hoe doen mensen t toch? 'We gaan er weer iets moois van maken hoor, deze 2e lockdown!' Ik hoor het met enige bewondering aan en tegelijkertijd een soort van afgrijzen. Bah! Hoe kun je dit nou een mooie tijd noemen... 1.b Ik zal dan vast een beetje jaloers zijn. De laatste weken en maanden waren op z'n zachts geen pretje. Veel stress en zorgen (voor) was het hoofdthema. Nu de rust enigzins terugkeerde namen angst en paniek en donkere gedachten het over. Een logisch gevolg maar alles behalve leuk. Blijkbaar ben ik dan wel zo sterk dat alles eigenlijk 'gewoon' door blijft gaan, al is dat dus wel met een donkere wolk boven m'n hoofd. Maar weet je, die moet er dan maar gewoon even blijven hangen. Ik zie t al zoveel om me heen. Je moet vooral genieten en meteen naar de dokter. Of juist niet. Er wordt niet meer over gesproken of nief meer gevoeld. Alles weggepoetst. Eigenlijk het grootste vergif voor je ziel. Tranen mogen vloeien. Het werkt juist helend. Ik kan het
Een reactie posten
Meer lezen