Doorgaan naar hoofdcontent

Nog even!

Lieve Glenn

Morgen is t zover! Je mag dan weer naar huis! Wat een heerlijk idee. Terug naar t normale. Terug naar ons eigen vuil. Terug naar de sleur. Eigenlijk mocht je vandaag naar huis, want de hartecho zag er prima uit. Kleine held! Het was alleen gister misgegaan. De ECG zou om 11 uur al gedaan worden, maar ze kwamen pas om 15u. Daarna zou de ECG beoordeeld worden om te zien of de pacemakerdraden eruit konden worden gehaald. De ECG was dik in orde, alleen was er geen chirurg op dat moment. Dus vanmorgen 8.30 was je de eerste, om vervolgens, volgens protocol, 24 uur aan de monitor gekoppeld  te worden. Gedoe dus en even een flink baalmoment. De dokters vonden t ook niet leuk voor ons. Wij hebben ons er gauw bij neergelegd. Je kunt beter niets verwachten hier. (Jij kreeg tenminste als troostkado het lampje van de dokter. Haha!)

Vanmiddag het ontslaggesprek met de vrolijke kindercardioloog :) Ze wilde je eigenlijk mee naar huis nemen. Papa zei dat we geen reserveGlenn in de kast hebben (in tegenstelling tot de pennen en lampjes en rekenmachines) We zullen trouwens nog wel een aantal keer op controle komen hier. Dok zei nog dat je een onschuldige geleidingsstoornis hebt. Dok deed er zelfs een dansje bij om uit te beelden hoe dat werkt. Ze weten niet of t iets aangeboren is of dat t komt door het gat wat ze vorig jaar hebben gemaakt. Hoe dan ook, het is onschuldig. Das voor de verandering ook weleens fijn ;-)

Vanaf morgen wordt er iets afgesloten. Een tijd waar we een lange tijd ontzettend tegen op hebben gezien. Ik zeg nog niet dat dit meeviel, maar het is allemaal zo voorspoedig gegaan. We kunnen terugkijken op een goede week, waar jij je zo goed door hebt geslagen. Je veerkracht vind ik zoiets bijzonders. Denk ook niet dat dat iets van deze wereld is. Tegelijk ben ik dankbaar dat we hier zo'n goede gezondheidszorg hebben. Ondanks alle pijn en verdriet, al m'n klaagliederen. Het had met jou zo anders af kunnen lopen. Dus...morgen weer naar huis, waar mama zal moeten afkicken van de dagelijkse repen chocola en ook van de dagelijkse 3x- per-dag wandelingen :-)

Het komt goed lief mannetje! Mama is apetrots! En vele anderen met mij :-)

Liefs
Je Mama

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Elf jaar later

Is het niet mooi om te merken hoe veerkrachtig een mens kan zijn?  Dat er weer lucht komt in een trauma. En het trauma niet langer meer een trauma heet? Niet dat de ervaring weg is. (Daar kun je op hopen als je er middenin zit)  Nee, het is niet meer licht ontvlambaar. Het hangt niet meer boven je hoofd als een donkere grijze massa die je overal achtervolgt.  Ergens laat je het dan toch los. Heel voorzichtig laat het los, als een lijm die zijn kleefkracht verliest, zonder dat je het zelf in de gaten hebt. Nog altijd word ik er door geroerd. Of dat ik soms huil wanneer ik iemand vertel over toen. Dat is niet erg, want het mag er ook gewoon bij horen. Het hoeft niet weg. Net als littekens. Deze zie je alleen niet direct. Hij zit immers op mijn hart. En dat heeft ook weer wat fijns in zich.  En niet alleen dat. Elf blijkt ook de leeftijd van de ontelbare, soms mooie (levens)vragen.  "Toen ik een baby was en mijn hartje erg ziek ging de dokter toen hier *wijst naar ...
Een reactie posten
Meer lezen

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!...
4 reacties
Meer lezen

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost w...
1 reactie
Meer lezen