Doorgaan naar hoofdcontent

Nog even!

Lieve Glenn

Morgen is t zover! Je mag dan weer naar huis! Wat een heerlijk idee. Terug naar t normale. Terug naar ons eigen vuil. Terug naar de sleur. Eigenlijk mocht je vandaag naar huis, want de hartecho zag er prima uit. Kleine held! Het was alleen gister misgegaan. De ECG zou om 11 uur al gedaan worden, maar ze kwamen pas om 15u. Daarna zou de ECG beoordeeld worden om te zien of de pacemakerdraden eruit konden worden gehaald. De ECG was dik in orde, alleen was er geen chirurg op dat moment. Dus vanmorgen 8.30 was je de eerste, om vervolgens, volgens protocol, 24 uur aan de monitor gekoppeld  te worden. Gedoe dus en even een flink baalmoment. De dokters vonden t ook niet leuk voor ons. Wij hebben ons er gauw bij neergelegd. Je kunt beter niets verwachten hier. (Jij kreeg tenminste als troostkado het lampje van de dokter. Haha!)

Vanmiddag het ontslaggesprek met de vrolijke kindercardioloog :) Ze wilde je eigenlijk mee naar huis nemen. Papa zei dat we geen reserveGlenn in de kast hebben (in tegenstelling tot de pennen en lampjes en rekenmachines) We zullen trouwens nog wel een aantal keer op controle komen hier. Dok zei nog dat je een onschuldige geleidingsstoornis hebt. Dok deed er zelfs een dansje bij om uit te beelden hoe dat werkt. Ze weten niet of t iets aangeboren is of dat t komt door het gat wat ze vorig jaar hebben gemaakt. Hoe dan ook, het is onschuldig. Das voor de verandering ook weleens fijn ;-)

Vanaf morgen wordt er iets afgesloten. Een tijd waar we een lange tijd ontzettend tegen op hebben gezien. Ik zeg nog niet dat dit meeviel, maar het is allemaal zo voorspoedig gegaan. We kunnen terugkijken op een goede week, waar jij je zo goed door hebt geslagen. Je veerkracht vind ik zoiets bijzonders. Denk ook niet dat dat iets van deze wereld is. Tegelijk ben ik dankbaar dat we hier zo'n goede gezondheidszorg hebben. Ondanks alle pijn en verdriet, al m'n klaagliederen. Het had met jou zo anders af kunnen lopen. Dus...morgen weer naar huis, waar mama zal moeten afkicken van de dagelijkse repen chocola en ook van de dagelijkse 3x- per-dag wandelingen :-)

Het komt goed lief mannetje! Mama is apetrots! En vele anderen met mij :-)

Liefs
Je Mama

Reacties

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

dingen die me bezighouden #18

1. Hoe doen mensen t toch? 'We gaan er weer iets moois van maken hoor, deze 2e lockdown!' Ik hoor het met enige bewondering aan en tegelijkertijd een soort van afgrijzen. Bah! Hoe kun je dit nou een mooie tijd noemen... 1.b Ik zal dan vast een beetje jaloers zijn. De laatste weken en maanden waren op z'n zachts geen pretje. Veel stress en zorgen (voor) was het hoofdthema. Nu de rust enigzins terugkeerde namen angst en paniek en donkere gedachten het over. Een logisch gevolg maar alles behalve leuk. Blijkbaar ben ik dan wel zo sterk dat alles eigenlijk 'gewoon' door blijft gaan, al is dat dus wel met een donkere wolk boven m'n hoofd. Maar weet je, die moet er dan maar gewoon even blijven hangen. Ik zie t al zoveel om me heen. Je moet vooral genieten en meteen naar de dokter. Of juist niet. Er wordt niet meer over gesproken of nief meer gevoeld. Alles weggepoetst. Eigenlijk het grootste vergif voor je ziel. Tranen mogen vloeien. Het werkt juist helend. Ik kan het