Doorgaan naar hoofdcontent

Klaar mee

Lieve Glenn

Mama heeft momenteel een enorme dip. Ben er even he-le-maal klaar mee. Dat alles nu momenteel moet gaan zoals jij dat wilt, omdat je anders boos wordt, slokt al m'n energie op, die ik eigenlijk al niet heb. Het goede eraan is dat je steeds meer de oude wordt. Verder ben je wel een makkelijke vent. Het ligt gewoon aan mama. Niet aan jou. Je doet t heel goed. En ik ben zeker trots op jou!

Vandaag had je, zonder dat papa en de zuster t doorhadden, haar rekenmachine afgejat. En ook dat potlood met t bungelhoofd van de dokter. Hup. Je pakte em zo uit der borstzakje. Letterlijk een klein boefje dus!

Mama dacht ook handig te zijn. Je infuuspaal stond nog naast je bed. Ik trok de stekkers eruit en meteen de afdeling in rep en roer. Piepers gingen af en de zusters kwamen naar de kamer gespurt. Zelfs de infuuspaal bleek beveiligd. Mama had t schaamrood op der kaken staan. Gelukkig konden ze er wel om lachen...

En vandaag is papa jarig! Dat hebben we natuurlijk uitgebreid gevierd met n kadootje, kaartje, (die mama stiekem had gekocht toen papa buiten stond te wachten. Dat was tijdens de operatie. Het vloog mama aan en stond ineens snotterend haar verhaal te doen tegen de verkoopster, omdat ze het zo heftig vond, kreeg ik het kaartje kado. Zo lief!)(Mama die de tas perse zelf wilde uitpakken en papa vroeg waarom ik dat perse wilde doen en mama terloops eruit liet vliegen dat er een kaartje voor zn verjaardag in de tas zat. Oeps!) En nieuwe schoenen voor mama ;-) en visite. Jij kreeg het kado :-D

Sinds gister in het Ronald McDonaldhuis! Zo fijn. Alsof we er nooit zijn weggeweest. Wel voelde ik iets anders dan vorig jaar. Ik voelde dat ik mama ben van een mooi en dapper mannetje. Wat n eer ook eigenlijk. Vorig jaar was t anders. Je vocht voor je leven en mama kon niets anders dan zichzelf beschermen voor de pijn. Stel je voor dat ik jouwn mama niet meer mocht zijn...

Trots op jou lieve schat. Mama houdt van jou ondanks dat ik je soms wel achter t behang kan plakken.

Liefs
Je Mama

Reacties

Populaire posts van deze blog

Elf jaar later

Is het niet mooi om te merken hoe veerkrachtig een mens kan zijn?  Dat er weer lucht komt in een trauma. En het trauma niet langer meer een trauma heet? Niet dat de ervaring weg is. (Daar kun je op hopen als je er middenin zit)  Nee, het is niet meer licht ontvlambaar. Het hangt niet meer boven je hoofd als een donkere grijze massa die je overal achtervolgt.  Ergens laat je het dan toch los. Heel voorzichtig laat het los, als een lijm die zijn kleefkracht verliest, zonder dat je het zelf in de gaten hebt. Nog altijd word ik er door geroerd. Of dat ik soms huil wanneer ik iemand vertel over toen. Dat is niet erg, want het mag er ook gewoon bij horen. Het hoeft niet weg. Net als littekens. Deze zie je alleen niet direct. Hij zit immers op mijn hart. En dat heeft ook weer wat fijns in zich.  En niet alleen dat. Elf blijkt ook de leeftijd van de ontelbare, soms mooie (levens)vragen.  "Toen ik een baby was en mijn hartje erg ziek ging de dokter toen hier *wijst naar ...

de blaadjes van de bomen

Ik kijk naar buiten. De regen en de wind die maken dat alle blaadjes van de bomen vallen. Herst in volle glorie.  Hier thuis hebben ze het weleens over sneeuw. Ik vertel ze dan dat het nog niet koud genoeg is daarvoor. Alles op z'n tijd.  Nog niet eerder zag ik de herfst zo aanwezig als nu. Iedere dag kijk ik naar buiten en kan ik bijna vertellen hoeveel blaadjes er liggen. De kleurenpracht erbij maakt het een wonderlijk geheel. Als in een schilderij maar dan in het echt en nog veel mooier.  Ik word er blij van en tegelijk ook bang.  De wind. De regen. De tijd om dingen los te laten. Al ben ik blij dat het gewoon maar gebeurd en we het niet in de hand hebben. Dat we het moeten doen met de aanwezigheid van het nu. De uitdaging van het omarmen van dingen waar we geen controle over hebben.  Het leven met volle teugen. Met alles wat daarin leeft. Vreugde, maar ook mijn pijn en angst. Zo kan het blauw van de zomer net zo mooi zijn als het grijs van de herfst 💛 ...

Beter!

Liefst kleintje Jij kleine lachebek! Je wordt nu een echte ondeugd. Mama ziet die kleine pretlampjes wel in je ogen! Wat maakt me dat ontzettend blij. Je mams stroomt er bijna van over. Wat bof ik toch met jou ♡ Vandaag mochten we weer naar 't UMCG. Na alle spullen bij elkaar gezocht te hebben, in de auto. Mama vindt dat best meevallen en wordt er steeds makkelijker mee. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen! Het eindje rijden vind je geen probleem. Na 'n poosje rijden lig je lekker te slapen tegen apie aan. Zo schattig om te zien! Eenmaal gearriveerd mochten we  eventjes wachten. Mama zag nog een jongetje met een Dikkie Dik knuffel in zn mond. Ze kon er wel om lachen. Als ik daar zit, vindt mama t net een paradijsje. Iedereen is gelijk en er wordt geen onderscheid gemaakt tussen niemand. Niks is gek. Heerlijk. Je kunt gewoon jezelf zijn! Even later mochten we met de verpleegkundige mee om je te meten, te wegen, een hartfilmpje te laten maken en je saturatie te mete...