20 mei 2014

Je bent gedragen om verlost te worden
gekomen om te gaan
de streng die je bond
aan het lichaam van je moeder
moest verbroken worden
om je te laten leven.

Dit mogen we nooit vergeten:
je bent geen bezit.
Wij hebben jóu niet
jij hebt óns
om je te leiden
te beschermen
te bewaren voor angst
om je te zeggen
dat we niet bang zijn
als het onweert
en met je te zingen in de nacht.

Lieve Glenn

Vorig jaar was het een warme dag. Mama weet het nog goed. We hadden besloten omdat het met jou zo goed ging en er niets bijzonders voor jou op het programma stond, een dagje naar huis te gaan. Klinkt gek vindt mama. 'Huis' was in dit geval een plek waar we toevallig een hypotheek op hebben. Met spullen die toevallig van ons zijn. Waar we al wel herinneringen gemaakt hebben, maar die er even niet waren, want we hadden een missie; het overleven in een donkere nacht die al 2 weken gaande was. En soms schenen er een aantal sterren! Dat dan weer wel :)

Onderweg naar huis reden we op dezelfde weg als afgelopen weekend. Van Hoogeveen naar Raalte. Het was gek en tegelijkertijd fijn om niet weer naar het ziekenhuis te gaan. Eigenlijk niets bijzonders, want zo reden we altijd. Maar toch. Waar zouden we toen heen gaan? Hoe zou het aflopen met jou? Zou je niet alsnog er tussenuit piepen? Wat hadden we in godsnaam in die 2 weken voor de kiezen gekregen? En daarbij, ik miste je bij me.

Eenmaal thuis was thuis ons thuis niet. Het verhaal van vorig jaar gaat er al over. Wat had t voor zin? Ja fijn om een dak boven je hoofd te hebben, naar de wc te kunnen en je te begeven in je eigen vuil, in plaats dat van een ander. Maar het gevoel was weg. Het kwam omdat jij er niet was.
Want wanneer zou de werkloze box weer aan het werk kunnen? De vraag over naar huis gaan lag nog zover weg. Het ging steeds wat beter met jou. Het volgen van jouwn tempo deed mama met liefde, maar retezwaar was het wel.

Mama had niks te zeggen over jou. Dat deden dokters en ander medisch personeel. Fijn dat ze er zijn, maar die pijn is nog steeds daar. We moesten daar zijn voor jou. Het feit dat jij het nu zo goed doet, neemt zelfs nog niet al die pijn weg. De grond onder m'n voeten vandaan, m'n hart verscheurd en het vertrouwen in het leven weg.

Toen we weer in Groningen waren, wist ik niet hoe snel ik weer naar je toe kon gaan. Ik voelde me weer thuis. Want ik was weer bij jou!

Die avond deed je ook weer je ogen open. Steeds weer een stukje Glenn terug!

Glenn we love you little man ♡

Liefs
Je Mama