Beste man
Ik zou je voor van alles uit kunnen maken. Van een idioot tot aan debiel en nog wel meer van dat soort woorden. Ik zou mijn scheldwoordenschat op je los kunnen laten. Ik zou kunnen wensen dat je jezelf zo zou bezeren dat ik ervan kon smullen. Ik had hard op je af kunnen rennen om je hard in je ballen te trappen. Maar nee. Zo ben ik niet. Niets van dat alles.
Weet je hoe het is, om doodsangsten uit te staan? Weet je hoe het is om van de weg af gereden te worden en daarbij 3 keer over de kop te gaan? Weet je hoe het voelt om in gillende paniek in een net tot stilstand gekomen auto te zitten, waarbij je bijna zeker weet dat je dit niet gaat overleven?
Wat ik me dan tegelijk afvraag, ben je nu trots op jezelf? Kun je jezelf in de spiegel bekijken en je daarbij recht in de ogen aankijken? Hoe kan het toch, vraag ik me af, dat je jezelf dit aandoet en dan daarbij jezelf vrijwaart van dit alles, door er bijna vandoor te gaan en vervolgens onder luid protest niet mee gaat, terwijl je wordt aangehouden voor iets waarvan jij de schuld hebt? Hoe kan het zijn dat jij zo egoïstisch bent om Michelle, Glenn en mij van de weg af te drukken, ons in levensgevaar te brengen en daar vervolgens geen verantwoordelijkheid voor neemt? Valt het leven je soms zwaar? Of heb je vroeger spreekwoordelijke 'te kleine schoentjes' aangehad? Het zou best kunnen. Het geeft niet. Het is niet erg. Aan een verleden kun je niets meer veranderen. Ik bedoel, iedereen maakt fouten.
Weet je wat het wel is, we zijn allemaal mensen die liefde nodig hebben. Ik denk dat jij dit ook wel bezit. Ik vond alleen deze actie totaal niet van liefde spreken. Verre van zelfs. Dat je je misschien schaamt of in paniek was, kan ik me heus goed indenken (ja soms zou ik willen dat ik dat niet kon, maar heus, dan zou ik mezelf niet meer zijn)
Je had bij voorbaat al die fles moeten laten staan, want je weet heus wat er van kan komen. Misschien achtte je jezelf wel als n stoere vent, die 'dat wel even zou kunnen'. Bizar is het woord wat me te binnenschiet. Andere woorden kan ik er niet voor vinden.
Ik zou me boos kunnen blijven om het feit wat je ons hebt aangedaan. Dat je ons bijna van ons leven had beroofd, waaronder het leven van mijn 16 maanden oude Glenn. Ik blijf het niet. Het zou mijn liefde voor het leven, mijn gezin en alles daarom heen in de weg doen staan.
Ik hoop dat je ooit nog eens de liefde in jezelf vindt. Voor je medemens en jezelf. Het zou je leven een stuk aangenamer maken. Neem dat maar van mij aan.
Geertje moeder van Glenn en vriendin van Michelle
Reacties
Een reactie posten