tien

Lieve Glenn, 

Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was. 

In the morning when I wake

And the sun is coming through

Oh, you fill my lungs with sweetness

And you fill my head with you

Shall I write it in a letter?

Shall I try to get it down?

Oh, you fill my head with pieces

Of a song I can't get out

Can I be close to you?

(Paper Kites -Bloom)

Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden. De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees. 

I'd be lost without you

You're someone to care for

Someone to be there for

Oh, look at us now

We will make it through, somehow

We will make it through, somehow

(Krezip - Lost without you) 

En nu wordt je gewoon 10. Waar ik je het eerste jaar groot keek uit angst en een intens gevoel van onmacht, uit een soort wantrouwen omdat alles waar ik in geloofde niet meer zeker was. 

En daarom ben ik enorm dankbaar voor de afgelopen jaren met jou. Het mocht toch, tegen heel veel bange verwachtingen in!

And if you were to ask me

After all that we’ve been through

“Still believe in magic?”

Oh, yes, I do

(Coldplay - Magic)

Soms hoor ik weleens mensen die hun ongeluk dankbaar zijn, omdat ze daar wijze lessen van hebben geleerd. Nee, dat ben ik niet. Verre van zelfs. Het ongeluk hoort bij het leven, dat is een gegeven. De kwetsbaarheid die het met zich mee brengt is prachtig hoor, begrijp me niet verkeerd. Je kind zo zien lijden wens ik niemand toe. 

Soms huil ik als ik die liedjes hoor. Ik hoor dan weleens een strenge stem opduiken. Bijvoorbeeld dat ik mezelf aanstel. Stemmen van mensen die niet begrepen waar ik het over had met mijn verdriet en angsten. En dat is ook oke. Zij mogen het denken, het is immers mijn zaak niet. En ik mag huilen want dat is hun zaak niet. 

Come out while the rain is gone

Slow down breathing on your own

And the world keeps spinning around while we dive in it

And the world is in stone leaving marks on our skin

Cold wind beneath our wings

Bracing out till we let it in

Don't we all fall

Don't we all fall 

(Dotan - Fall)

Ik ben trots op je. Vaak kan ik je wel opeten, met je grapjes, rariteiten. Soms ben ik boos op je, vanwege diezelfde rariteiten ;) Het komt wel goed met jou! Sterker nog, het is al goed. Je komt er wel, op je geheel eigen wijze. 

Liefs

Mama