Doorgaan naar hoofdcontent

Dingen die me bezighouden #13

1. Wanneer ik dit typ, zit ik op de bank. Zak chips, leuk programma op de tv. Het is er een met allerlei zangers, die een liedje zingen voor elkaar. En ooh wat zijn ze aardig voor elkaar. "He Bah zeg" denk ik steeds. Verder vind ik het best oke. 
Naast de chips staat wijn. Dat ik het geslijmjurk maar zo zo vind, wordt meteen afgestraft omdat ik deze wijn niet te drinken vind :') 
2a Een paar maanden geleden gingen we tijdens de coronatijd op bezoek bij juf N in de schooltuin. Een soort van opeens had ze een bos bloemen voor me verzamelt. "Voor jou mama!" Veel bloemen uit de tuin verdwenen die mee gingen naar ons huis. "Oh wat lief schat! Volgende keer even vragen of het mag he lieverd?"
2b Onder het eten fluisterde ze geheimpjes in m'n oor. "Mama, als ik naar de grote school ga, ga ik naar juf. Als ik naar de grote school ga, ga ik knutselen. Ik ga fietsen op de fietsjes en ik ga liedjes zingen. En mama, mama, ik ga dan géén bloemen uit de tuin plukken hoor, mama!"
Ik dacht dat ik erin bleef :') 
3. Afgelopen nacht sliep ik met 2 kinderen in bed. Leek me altijd zo gezellig - toen ik nog geen moeder was. Ik stond zelfs op om mijn geliefd kroost aan de kant te schuiven. Niet dat het hielp. Na een paar minuten lagen ze alweer naast elkaar. Een arm in m'n gezicht en op de rand van de afgrond inzicht. Godzijdank werd het weer ochtend. "Goedemorgen! Vanavond ga je in eigen bed hoor!" 
4. "Waar ga je heen mama?" vroeg Livia van de week. "Mama gaat shoppen". "Maar mama, ik wil mee!" "Nee je mag niet mee!". 1x raden wie er op de achterbank in de auto zat, in haar kinderstoel. 
5. Er zit iets bijzonders in 'de kracht van herhaling'. Meestal als ik iets mooi vind draai ik het een paar miljoen keer, tot ik het zat ben. En dan ineens hoor je een kinderstemmetje meezingend op mijn grotemensenmuziek. Dat heeft gewoon wel wat. 
6. Glenn doet het zo goed op school. Hij vindt alles even leuk. "Zal ik je even naar school brengen lief?" "NEEE! IK GA MET DE TAXI!" Ik vind het verder fijn voor hem. Mijn moederhart maakt flinke sprongen. Ik ben zo benieuwd hoe hij zich over een paar maanden ontwikkeld heeft. Op school gaat het nu vooral over de herfst en alles wat erbij hoort. Appelmoes en appelbroodjes. Tellen met appels en appels in de boom verven. Ons appeltje komt iedere dag blij en best heel moe uit school ♡ 

Reacties

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

Hier en nu

Liefste Glenn Mama zit in de stoel wat te staren naar dat scherm met alle nummertjes en curvers. Doodeng eigenlijk. Weer een nieuwe stap om het vertrouwen terug te krijgen. Al ga ik er vanuit dat die dokters heus wel weten wat ze doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan dat ik het voel. Want lief ventje, vanaf vandaag ga jij zonder extra zuurstof door het leven. En dan te bedenken dat je pas vier weken geleden die verschrikkelijke operatie onderging. En nog geen week later de volgende. Het lijkt allemaal alweer zo ver weg. Wat ben jij een kanjer! Wat een veerkracht en wat maakt mij dat ontzettend trots dat je hier allemaal door heen bent gekomen. Al durf ik niet zover vooruit te kijken, het zijn dit soort lichtpuntjes waar mama weer hoop uit kan putten. Daarom leef ik bij de dag. Zoveel mogelijk in het hier en nu... Met mama gaat het op en af. Zolang ze er niet over hoeft te praten gaat het redelijk. Voor nu is dat goed. Het vervolg ligt voor mijn gevoel nog te ver buiten handberei