Lieve Glenn
Vandaag is er nog 1 maand over van jouwn babytijdperk. Vorig jaar rond deze tijd zat je nog in mama's buik. Lekker warm. Soms vroeg mama zich af waarom ze geen 50 weken zwanger kon zijn (of desnoods een jaar langer). Op mijn beurt vroeg ik me af waarom ik mezelf dat afvroeg. (Ik had dan wel een klageloze zwangerschap, maar die keren dat het draaien in bed moeilijk ging, ik als een oud omaatje uit bed stapte en in de winkel en op straat werd ingehaald door mensen met een rollator, wenste ik vurig dat dat allemaal weer normaal zou worden) Na dit jaar is me dat wel glashelder geworden. Het is wat, dat moederinstinct.
Die ene dag dat jij jezelf aankondige (13/04) kwam die ene verloskundige langs. Mama moest huilen. Huilen van de spanning. Ze vroeg of ik nog niet toe was om moeder te worden. Woest was ik. 'Wat denk je zelf'. Dacht mama. Tegen papa mopperde ik. 'Wie denkt ze wel niet dat ze is?' Ze had gelijk. Die 50 weken waren nog lang niet om. Je moest nog even blijven zitten, om groter en sterker te worden.
Die 50 weken werden toch 40 weken en 4 dagen. Met een luid geschreeuw kwam mn baby dan toch ter wereld. Opluchting was daar. Mijn kleine man. Mooier dan mooi. Met alles erop en eraan....
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten