Lieve Glenn
Als ik naar je kijk verwonder ik me over je ogen. Ze zien er zo mooi uit. Ik vraag me af van wie je dat mooie koppie hebt geërfd. Om maar niet te spreken over je lieflijkheid. Je gulle lach. Je schaterlach, als je moe bent en het tijd is om te gaan slapen. Je eindeloze nieuwsgierigheid - mama zet je regelmatig rechtop terug in je stoel, aangezien je vaak toch even wilt zien wat er 180 graden achter je gebeurd. Soms word je boos, omdat mama iets van je afpakt. Of je huilt, omdat je iets wilt, wat je nog niet kunt.
Het lijkt op leven. Leven waarin allesomvattend wordt weergegeven wat het inhoud. Het leven met het goede en het minder goede, ook het ronduit slechte genoemd. Een leven waarin we vanalles voelen, na alles wat we hebben meegemaakt.
Als mama blij is, voelt ze dat tot in elke vezel van haar lijf. Als ik verdriet heb, dan ben ik dat ook. Want, het is all part of the deal. Het is aan mij om het ruimte te geven, om het te voelen. Zonder dat heeft het leven geen enkele waarde. Het zou levenloos zijn. En geloof me. Het leven heeft iets heiligs. Het moet geleefd worden.
Lieverd, je bent het zelf die me heeft laten zien wat het leven heilig maakt. Het is een ode aan jou. Mijn leven, mijn liefde. Mijn kleine grote dappere held.
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten