"HEY" Klinkt het door de gang van t UMCG..."Hoe gaat het met jullie dan?" "Ja met ons goed..we zijn lekker thuis doen onze dingen. Glenn gaat de goede kant op en overal waar we komen zijn ze zeer tevreden. En hoe is het met jullie? Zitten jullie hier nog steeds?" Vraag ik. "Ja het gaat goed met I. Alleen zal het waarschijnlijk nog tot eind oktober gaan duren. Ze heeft een stoma gekregen en die lekt steeds." Mijn hemel denk ik. Hoelang zijn wij nu weg? "Dan zitten ze er al wel heel lang!" Zeg ik. "Tsja zegt ze, je doet het maar gewoon...je laat het maar gebeuren en je grenzen worden vanzelf verlegd". "Dat is zo" knik ik instemmend. Dat snap ik volkomen.
"Zitten er nog meer mensen in het huis van toen?" "Ja die en die, met dat kindje met de lever, en die blonde met haar man. En die anderen uit de Achterhoek zaten er tot voorkort ook nog. Alleen dat kindje is overleden". Het dringt niet direct tot me door en even ben ik heel stil. "Jemig, je bedoelt dat meisje van 9? Die met kanker?" Vraag ik. "Ja die inderdaad"....(...)
Liefste Glenn
Je moest eens weten, hoeveel ik van je hou! Je bent zo'n ongelooflijke vent. Mama kan het niet eens uitleggen, zoveel als ze dat doet!
Na vandaag is het me allemaal weer eens duidelijk geworden. Wat een geluk om jou als mijn zoon te hebben. Gewoon levend en wel. Slapend, etend, lachend, huilend. Het is een wonder. Jij bent een wonder.
Ik ben je dankbare moeder, die bij sommige verhalen soms denkt, waar ze nu over zeurt. Je bent er immers en we kunnen volop van je genieten. Maar ook wij hebben ons eigen verhaal. En dat mag er zijn. Alleen die wijze les van vandaag blijft door mn hoofd heen spoken. We mogen genieten van al t moois wat ons gegeven is. En hoe kan dat nou beter als we al die ellende achter ons kunnen laten? Wat een heerlijk vooruitzicht zal dat zijn lieverd!
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten