Lieve Glenn
Weetje liefje, het leven gaat inmiddels weer verder. We slapen, eten, genieten, knuffelen, wandelen en van alles en nog meer. Zo lijkt het net alsof alles weer normaal is en er niets is gebeurd.
En dan, in een mum van tijd, komt die sneltrein in mama's lijf weer voorbij. Hij dendert door alle uithoeken en slaat geen stukje over. M'n keel wordt dichtgeknepen, m'n hart slaat op hol en de tranen rollen weer over m'n wangen. Terug in Groningen. Terug in de geuren, het lawaai. Terug in de angst om jou kwijt te raken. Een lijf vol spanning.
Zo snel als diezelfde trein is gekomen, zo snel is die ook weer weg. Ik ben weer terug in het echte leven.
Ondanks dat alles kan ik blij zijn, kan ik genieten en smelten als je weer es een van die lieve glimlachjes opzet, maar me ook zorgen maken of jij het allemaal goed doet. Mama weet daarom dat het tijd is voor een volgende stap. Tijd om die sneltrein te laten stoppen en niet meer terug te laten keren.
Ik zal t aangaan en diep moeten gaan, maar t lieverd, dat is wat het leven is. Het intense blijheid, maar ook het intense verdriet.
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten