Livia bijna 4

Liefst meisjeskind, 

Over een paar dagen ben je jarig. Je hebt t er al vaak over. Belangrijkst is wat je krijgt aan kadootjes. Prio 1. Gelukkig kun je er wel van slapen, dus kun je uitgerust je kadootjes uitpakken. 

Je wordt gewoon 4. Ik vind het gewoon ongeloofwaardig. Gister werd je namelijk nog geboren. 

Wat een geluk hebben wij met jou. Meestal als een zonnetje verlicht je de dag. Je begrijpt je broer vaak beter dan wie dan ook en je bent zijn beste vriend - en andersom. Ik wil niet vergelijken - maar automatisch doe ik het toch. Het gaat allemaal zo anders. Het rare is dat ik daar nog iedere dag verwonderd over kan zijn. Want wat het ook is, je broer was mijn referentie. Ik wist niet dat het ook heel anders kon. Een kind zonder streep op haar borstkas (die ze dan eigenlijk wel wil, want wil alles hetzelfde als Glenn). Een goed voorbeeld is die dag 3 weken na jouw geboorte. Ik zat maar te wachten en te wachten tot het mis zou gaan en ik naar het ziekenhuis zou moeten om je weer beter te laten maken. Het gebeurde niet. Dat vond ik gewoon vreemd (en ook gewoon heel fijn :)) 

Je bent zo lief en leuk. Meestal krijg ik uit het niets een meisje die aan mijn been komt hangen. 'Ik vind je lief, mama!' Inclusief de tig - zo niet honderden - kusjes. Dat ene kleine vrije plekje naast me op de bank, daar kan ik jou dan vinden. Tegen me aan of je lijf geheel over dat van mij. Gelukkig maar. Want ze wil altijd graag alles zelf doen. 

Bemoeien met is een van je hobby's. Je zal wel even vertellen wat Glenn wel en niet mag doen. "Glenn, doe je sokken eens aan, je moet zo naar school!" Je overtuigingskracht maakt vaak dat hij het dan ook gaat doen. En wat moet ik vaak om je lachen. "Ga je even de klei opruimen als je er niet meer mee speelt?" "Ja maar mama, jij speelde er ook mee, dus jij moet ook opruimen!" 

We liepen een keer naar school, om te oefenen bij de kleuters. "Zal mama dan maar bij juf gaan spelen? Lekker gymen, spelen in de huishoek, kleuren en kleien?" "Nee mama. School is voor kinderen. Niet voor mensen. Jij bent een mens". Zie daar maar eens wat zinnigs op terug te zeggen. Je wilt ook eigenlijk niet meer naar de peuters. Dat zijn een stel baby's in jouw ogen. De grote school, dat is een droom. En die komt nu bijna uit!

De hele dag kun je jezelf vermaken met stiften, puzzels, je moeder de les lezen, rommeltjes en legoblokjes verzamelen en in een doosje doen en televisie kijken. Vanmorgen picknickte je met Konijn (een kussen in de vorm van) op een kleedje. En bakte je nogal wat af. Zo lief die fantasie van jou. Meestal luister ik je af (dat je het even weet, maar zeker niet merkt ;-)) 

Nee ik wil het niet al te mooi maken hoor. Want ik dank ook vaak op mn blote knieen voor bedtijd namelijk ;) 

Liefste Livia, ik ben blij dat ik jouw mama mag zijn :) 

♡