Vier jaar geleden

Het blijft een bijzondere dag. 5 mei.

Vier jaar geleden liep ik naar de Plus. Ik kocht er brood en billendoekjes voor mijn 3 weken oude baby. Het was fijn om even buiten te zijn. Maar ook gek. Ik liep nog niet zo hard en alles was anders na de vorige keer dat ik in de Plus was geweest.

Zonder dikke buik, maar met kind. Ik vond het onwennig tot en met.
Ik snapte er niks van, die baby van mij. Al vond ik hem het mooiste jongetje op aarde.

Het was nogal wat. Dat moeder worden. Moedergevoel. Geen idee wat het was.
Het onlosmakelijk verbonden zijn. Ik vond het soms veel te heftig, in combinatie met al die verantwoordelijkheden rondom zo'n kwetsbaar wezen.

Dan bedenk je laat in de avond, bijna nacht dat het beter is om naar een huisarts te gaan.
Hoe dan?
Soms vraag ik me dat af.
Pas zei iemand dat het in die weken toch zo hard gegroeid is. Dat instinct.
Hoe dan? Hoe dan!
Ik voelde me niet erg sterk, eerder een zwak en herstellend wezen. Ik kon niet erg helder denken en was eigenlijk volledig van de leg door die baby van mij. En toch deed ik het..

En nu is het een 4 jarige . Een eigenwijze, eigenzinnige en mooie kleuterman.
Nee, makkelijk is het niet altijd.
Misschien vertel ik het wel een keer, het waarom. Misschien ook niet.

Het leven gaat verder. We maken veel mee. In alle opzichten. Zowel positief als negatief. We worden ouder en we zijn heel wat wijzer geworden. En zo hoopt het leven dan ook hoe we ermee omgaan. Leren en wijzer worden. Met (soms keihard) vallen en weer opstaan.

♡