Doorgaan naar hoofdcontent

Levensles (of iets dat erop lijkt)

Lieve Glenn
Stond je daar alweer. Vanmiddag aan het hekje naar iedere voorbijganger aan het hekje bijna schreeuwend 'haaaai' te roepen. Er zijn mensen die verrast omkijken en zien dat er n jonge man van 2 en 4 maanden naar hun staat te zwaaien. Gewoon, omdat je dat leuk vindt..
Je wordt groot. Ik zie t bijna gebeuren. Je koppie wordt anders en met de dag wordt je weer iets wijzer..al praat je dan niet, op een sporadisch 'mmmmm wat lekker!' na, je snapt t allemaal.
Stilzitten lukt je soms. Als de tv aanstaat. Wanneer je em stiekem zelf via de zijkant van de tv hebt aangezet. Soms bezit ik de kracht om te zeggen dat t niet mag. Vaker niet. Als ik jouw blije hoofdje zie.
Soms vraag ik mezelf af hoe t kan dat ik jouwn moeder mag zijn. Waar ik het aan verdiend heb om n jochie die zo grappig en sociaal en lief is om me heen te mogen hebben.
Ik hoop dat je zo mag blijven. Gewoon wie je bent. Ondanks dat er weleens situaties zullen zijn die je van je pad af zullen brengen. Die je doen wankelen. Of dat er wordt verteld dat je iets niet kan. Wat je dan wel graag wilt. Doe t dan toch maar wel. Volg je hart. Een wijze raad van je moeder.
Net zoals jij omgaat met situaties op jouwn manier. Natuurlijk kun je van anderen leren. Dat is ook goed..maar niet omdat jouwn manier niet goed zal zijn. Mama kreeg na het grote ongeluk van jou te horen dat ik vooral blij moest zijn, je was toch immers niet dood?! Ik zou me niet zo moeten aanstellen om diezelfde reden. Weet je wat het is liefje, dit zegt vaak meer over de ander dan over mama. Ik heb t moeten leren. Dat anderen je niet begrijpen of dat hun eigen verdriet hoog zit en dat op jou projecteren. Net zoals dat je altijd zou moeten genieten. Mama vindt t onzin. Het leven is niet altijd een groot feest. Als t lukt weet je t en voel je dat in elke vezel van je lijf. Het zegt ook verder niks over hoe dankbaar of blij je bent met wat je hebt mogen krijgen! En natuurlijk hoop ik dat t je voor de wind zal gaan, maar als dat niet zo is, hoop k dat je genoeg bezit om je zeilen erop aan te passen :-) Het wordt namelijk altijd weer lente. Al heeft dat soms meer tijd nodig dan met andere dingen.
Weet dat ik er altijd voor je ben. Al ontkomt mama ook niet aan haar fouten. Ik hou van jou! Iedere dag weer een beetje meer ♡
Liefs
Je Mama

Reacties

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

Hier en nu

Liefste Glenn Mama zit in de stoel wat te staren naar dat scherm met alle nummertjes en curvers. Doodeng eigenlijk. Weer een nieuwe stap om het vertrouwen terug te krijgen. Al ga ik er vanuit dat die dokters heus wel weten wat ze doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan dat ik het voel. Want lief ventje, vanaf vandaag ga jij zonder extra zuurstof door het leven. En dan te bedenken dat je pas vier weken geleden die verschrikkelijke operatie onderging. En nog geen week later de volgende. Het lijkt allemaal alweer zo ver weg. Wat ben jij een kanjer! Wat een veerkracht en wat maakt mij dat ontzettend trots dat je hier allemaal door heen bent gekomen. Al durf ik niet zover vooruit te kijken, het zijn dit soort lichtpuntjes waar mama weer hoop uit kan putten. Daarom leef ik bij de dag. Zoveel mogelijk in het hier en nu... Met mama gaat het op en af. Zolang ze er niet over hoeft te praten gaat het redelijk. Voor nu is dat goed. Het vervolg ligt voor mijn gevoel nog te ver buiten handberei