Lieve Glenn
Weet je wat t is. Soms is mama gewoon weg over het algemeen niet echt positief over t leven. Mijn beeld van de wereld is nou niet echt wat je zegt rozegeur en maneschijn te noemen. Er gebeurd zoveel ellende. Mensen worden ziek. Kinderen gaan dood. Mensen moeten vluchten. Mensen worden vermoord. Mensen hebben honger. Mensen worden onderdrukt. Mensen kunnen enorm wreed zijn en hard. En hebben er alles voor over om te overleven...ten koste van elkaar.
Mama weet dat ik deze aardbol neerzet als een bak ellende. Maar wat mama niet wil is om jou een vertekend beeld mee geven, dat het altijd maar zo leuk is. Of zolang je maar positief denkt, je je leven dan ook zonder enige ellende kan leven.. Ik denk ook niet dat het kan. Ik heb zelf mee moeten maken hoe deze wereld vervuild is. Waarin vreselijke dingen gebeuren. Een heel ziek kind, een auto ongeluk, een miskraam..
Twee jaar geleden had k nooit kunnen denken aan de impact van mama worden. Veel groter dan ik me had voor kunnen stellen. Na dit allemaal met jou gebeurd was moest ik weer leren leven. Leren leven met jou. Ik was immers mama geworden, van n veel te bijzonder jochie. Te bijzonder omdat k die eer voor mijn gevoel niet aankon, omdat k wist wat er met je kon gebeuren. Hoe kwetsbaar t leven is en ik kennismaakte met het gegeven dat ook kinderen doodgaan. Zomaar...
Alle begrippen die zo duidelijk leken, waren onzeker geworden en weggevallen. Alles waar je zo op bouwde. Weg..en ook al is je baby er dan nog. Nog steeds is die impact aanwezig. Niet meer in dezelfde mate, want man, mama heeft wel even wat werk verzet afgelopen maanden.
Vol overgave. En dan maar zien waar t schip zou stranden. De controle laten varen...
En ondanks alles ben ik dankbaar voor wat ik heb gekregen. Dat ik mag ademhalen en de zon iedere dag opgaat, ook al schijnt ze soms achter de wolken. Het is allemaal niet vanzelfsprekend. Dat ik een mooie zoon op deze wereld heb mogen zetten, wat een wonder. En je nu leeft zoals nooit tevoren...en een 2e baby. Jeetje, wat een grote verrassing is dat. Een kers op de taart :)
En zo kan ik nog wel even doorgaan!
Liefje, ik ben apetrots op jou. Al beklim je de tafel en je speelgoedkast. En gooi je boodschappen in de wagen waar we thuis pas achter komen (en we dus eigenlijk helemaal niet nodig hebben) :)
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten