Doorgaan naar hoofdcontent

Een jaar samen

Lieve Glenn

Hoe stormachtig kan het leven zijn? Dat het zo was, kan mama wel stellen. Hoe diep kun je gaan? Mama is wel vaker diep gegaan, maar het lijkt niets als ik het vergelijk met als het om jou gaat, m'n eigen kind. Toen ik mama werd, kwamen er gevoelens die ik nog nooit had gevoeld. Voor niemand niet. Alleen voor jou. Het zal dat ene wel zijn, wat alleen moeders voor hun kind hebben, om hun kroost een veilige basis mee te geven, een vangnet. En die daarom ook bij niemand te krijgen is, doordat mama je 9 maanden bij zich heeft gedragen.

Je werd geboren. Niet alleen dat, ik werd ook geboren, als mama. Wat een eervolle taak! Die eerste 3 weken waren zwaar. De boosheid die k soms op jou botvierde. Het niet willen drinken. Het steeds huilen. Mama snapte het gewoon niet en zocht een reden om de dokter te bellen en er met je naar toe te gaan, maar die was er niet. Mama was voornamelijk boos op zich zelf. Ik leek te falen.
The rest is history

Dat ik jou na 3 weken al los moesten laten, maakte dat ik niet minder moeder was, besef ik nu. Jij was geboren. Dat er ook kinderen gezond worden geboren, is een lot uit de loterij. Zelfs dat er geboren word..het is een luxe. Meer dan luxe. Ik ben blij met jouwn leven. Ik mocht kennismaken met een andere wereld, die mama dwong tot een intenser leven. Een leven die meer naar de basis gaat. Niet altijd een pretje. Want rouwen om een kind dat bijna dood was, gaat niet over rozen. Het zijn ontzettend diepe dalen. De angst dat je er alsnog tussen uit kunt piepen, is er nog steeds. Al verdwijnt t naar de achtergrond, omdat ik ook zie wat voor kracht je bezit!

Wat ben jij een lekker kind. Met je vrolijkheid, je vreselijke eigenwijsheid (waardoor mama nogal eens op de proef wordt gesteld)
En vandaag dus iets te vieren. Een jaar samen! Een jaar geleden liepen we samen het Deventer Ziekenhuis uit, om aan ons leven thuis te beginnen. Spannend was het vooral. M'n mannetje opnieuw leren kennen en ontdekken hoe leuk het leven met jou is..

Wat ben ik blij met jou. Ondanks de hoge prijs die ik ervoor heb moeten betalen. Je bent er ♡

Liefs
Je Mama

Reacties

Populaire posts van deze blog

tien

Lieve Glenn,  Sinds jij er bent is er niets meer van mijn perceptie van tijd overgebleven. Wat eerder een dag duurde lijkt soms, maar dan in het slechtste geval, op een jaar en wat een jaar is, vliegt soms voorbij alsof het een dag was.  In the morning when I wake And the sun is coming through Oh, you fill my lungs with sweetness And you fill my head with you Shall I write it in a letter? Shall I try to get it down? Oh, you fill my head with pieces Of a song I can't get out Can I be close to you? (Paper Kites -Bloom) Waar het toen jij zo ziek bleek en daarom onze wereld tot stilstand kwam - en lang daarna, met elk liedje op de radio over jou en ons leek te gaan, zo ging die wereld weer langzaam draaien en zijn die liedjes onderdeel geworden van wat is geweest. Hoe bijzonder is het dat, want ik luister ze niet elke dag, ze wanneer ze voorbijkomen ik weer even terug mag naar toen. Tien jaar geleden.  De tijd van opschudding, de tijd tussen hoop en vrees.  I'd be lost without you

Een ware hel

Lievelieve Glenn, Mannetje mannetje, waar zijn we in terecht gekomen! Kotsmisselijk ben ik ervan. Vanavond onder het mes..wat een onzekerheid! De angst om jou kwijt te raken duizelt me in alle vezels van mijn lijf. Het raakt me tot in het diepst van mn ziel. Verder kijken bestaat niet. Leven in het hier en nu, zoals de maatschappelijk werkster ook zei. Kijkend naar jou handjes, haartjes, voetjes, oogjes besef ik me zo erg dat wij bij elkaar horen. Zometeen word je opgehaald. Ik probeer met alle macht me te focussen op mijn ademhaling, maar een seconde later word ik alweer door de realiteit ingehaald. De sneltrein dendert maar door. Waar stopt ie even..zodat ik weer even op adem kan komen. Mama weet niet waar ze op moet hopen. Waar haal ik het vandaan...hoe ga ik dit redden? Een ware uitputtingsslag! Lieverd, ik zal je moeten laten gaan voor nu...ik hoop dat jij sterk zult zijn, zodat je met ons opgroeit tot een sterke vent! En de liefde mag ervaren die ik jou zo ontzettend toewens!

Hier en nu

Liefste Glenn Mama zit in de stoel wat te staren naar dat scherm met alle nummertjes en curvers. Doodeng eigenlijk. Weer een nieuwe stap om het vertrouwen terug te krijgen. Al ga ik er vanuit dat die dokters heus wel weten wat ze doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan dat ik het voel. Want lief ventje, vanaf vandaag ga jij zonder extra zuurstof door het leven. En dan te bedenken dat je pas vier weken geleden die verschrikkelijke operatie onderging. En nog geen week later de volgende. Het lijkt allemaal alweer zo ver weg. Wat ben jij een kanjer! Wat een veerkracht en wat maakt mij dat ontzettend trots dat je hier allemaal door heen bent gekomen. Al durf ik niet zover vooruit te kijken, het zijn dit soort lichtpuntjes waar mama weer hoop uit kan putten. Daarom leef ik bij de dag. Zoveel mogelijk in het hier en nu... Met mama gaat het op en af. Zolang ze er niet over hoeft te praten gaat het redelijk. Voor nu is dat goed. Het vervolg ligt voor mijn gevoel nog te ver buiten handberei