Lieve Glenn
Laat ik maar eens beginnen om weer eens te zeggen hoe trots ik op je ben. Langzamerhand wordt je steeds groter. M'n hart wordt steeds groter. Al is dat gek gezegd, vanwege jou vergrootte hart. Maar je bent niet ziek meer. Iets waar ik mezelf nog vaak even om moet knijpen en dan te voelen dat t echt waar is. Lief ventje. Tranen van dankbaarheid rollen over m'n gezicht. Blij dat ik jouw moeder mag zijn!
Dat komt door jou
Dat komt gewoon door jou
je hart zit heel dicht bij mij
jou hart zit heel diep in mij
-Guus Meeuwis-
Voelen. Mama's gevoelsleven heeft een grote wending gemaakt. Het leven heeft me, ondanks alle sores iets gebracht, waar ik van tevoren geen weet van had, maar wel vaak over nadacht hoe t zou zijn, dat 'zijn'. Ik mag voelen. Ik mag zijn. Dus ik mag er zijn. Zonder enige opsmuk. Ik hoef t niet mooier te maken dan het is. Want ik doe er toe. Daarmee strijd ik niet meer tegen mezelf. Het zelfvertrouwen komt langzaamaan terug. Wat een keiharde les was dat! En wat ben ik mezelf (opnieuw) weer tegengekomen.
(Mama las t ook al eens in een andere blog; wat een herkenning)
Leven in het hier en nu. Dat kon toen ook niet anders, ik kon niet vooruitkijken. Soms niet eens n paar uur. Nu voelt dat nog zo in mijn dagelijks bestaan. Wat een kado! Ondanks alles.
Ik hoop dat ik jou dat ook mee kan geven kleine Glenn. Een tipje van dit grote goed, dat 'het leven' heet.
Liefs
Je Mama
Reacties
Een reactie posten